Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μάρτη), μερικά ποιήματα από τρεις διαφορετικές συλλογές του ποιητή (και δοκιμιογράφου και μεταφραστή) Άρη Δικταίου, που αναφέρονται στον ποιητή, στην ποίηση και στην ποιητική.
Ήταν π’ αναγνώρισα στον τόνο εκείνου του ήχου τον ίδιο τόνο που ’χαν οι φωνές εχθρών και φίλων κι είδα στα μάτια του καθενός το μίσος να λάμπει για τον άλλον – Ω! Τι άγρια που ’ναι τα πάθη για τα πρωτεία και την περιουσία.
«…και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!»
Η Ελένη Σαραντίτη έγραψε το 1996 το μυθιστόρημα «Κάποτε ο κυνηγός…». Τίτλος εμπνευσμένος από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Το σπίτι κοντά στη θάλασσα», το οποίο προτάσσεται. Αφηγήτρια είναι η Ευριδίκη, ένα νεαρό κορίτσι γεννημένο στην Τασκένδη από γονείς, παιδιά πολιτικών προσφύγων.
Μπήκε αιφνίδια και δυναμικά στο χώρο των γραμμάτων το 1930, ξεχωρίζοντας για τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα των έργων. Αργότερα, η σκληρή πραγματικότητα της Κατοχής θα τον οδηγήσει στους κόλπους του ΚΚΕ, γονιμοποιώντας παράλληλα το έργο του σε νέα κατεύθυνση.
Κριτική παρουσίαση δύο εκδόσεων για το Μαγιακόφσκι από τον Καστανιώτη: το ποίημα του μεγάλου σοβιετικού ποιητή για το Λένιν, σε επιμέλεια Αλέξη Πάρνη, και την έρευνα της Σερένα Βιτάλε “ο Μαγιακόφσκι σιχαινόταν το κουτσομπολιό”, για την αυτοκτονία του ποιητή -μια έρευνα που θα ήταν προτιμότερο να την έχει κάνει κάποιος μαρξιστής ιστορικός.
Τα έργα της συμβόλιζαν έναν κόσμου που είχε πεθάνει, χωρίς ποτέ η ίδια να αποδεχτεί την απώλειά του.
Το Σκλαβοχώρι είναι ένα χωριό κάπου στη Λέσβο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αλλά οι Τούρκοι δεν εμφανίζονται πουθενά μέσα στο μυθιστόρημα. Οι κάτοικοί του είναι σκλαβωμένοι όχι μόνο σε αυτούς, αλλά και στους πλούσιους άρχοντες, τους προεστούς. Είναι σκλαβωμένοι στη φτώχεια, στην αμάθεια, στις παραδοσιακές αξίες. Τριπλά σκλαβωμένες είναι οι γυναίκες…
Ο Φώτης Καρπάθης, είναι και αυτός ένας ποιητής, ένας από τους πολλούς Ρίτσους και Αινστάιν της εργατικής τάξης που ο καπιταλισμός δεν άφησε να δημιουργηθούν. Είχε συλληφθεί στα νιάτα του για μοίρασμα φυλλαδίων κατά του ΝΑΤΟ. Από το γυμνάσιο αποφοίτησε πριν ένα χρόνο στα 75 του χρόνια, έχοντας πλέον συμπληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει ένα περήφανο χαμόγελο όταν σου το εκμηστυρεύεται.
ο ένας τα εκρηκτικά ταχτοποιούσε κι ο άλλος ερχόταν σημαιοστολισμένος, ο ένας είχε οπλίσει την τορπίλα, στην πάσα Αμερική ψευδόταν ο άλλος, γλίστραγε ο ένας, ύπουλο χταπόδι, μειλίχιος ήταν ο άλλος, σαν μια θείτσα.
