“Εκεί στο παρασκήνιο, ήτανε τόσα χρόνια, τώρα οι μάσκες πέσανε, δε ντρέπονται καθόλου, ήταν αυτοί στα σκοτεινά, πισώπλατα χτυπούσαν, εκπροσωπούσαν, έλεγαν, τη γνώμη του συνόλου…”
Μπορείτε να βρείτε το νέο ταξιδιάρικο βιβλίο του Παναγιώτη Μανιάτη σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Αδημοσίευτη ποίηση του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Μη με λυπάσαι. Μη με θρηνείς. Είμαι ακόμη εδώ. Και οι αγαπώντες με δεν αναχωρούν…”
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, από τους σημαντικότερους της μεταπολεμικής γενιάς.
Δεν θα πάψω να γράφω ποιήματα για πρόσφυγες και μετανάστες γιατί το έζησα στο «πετσί μου» και μπορώ να ιστορίσω το απύθμενο μέγεθος της τραγωδία τους! Ακόμη πονάω σαν τότε, δυνατά, επίμονα και για Πάντα! ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ! ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ! ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΖΕΙΣ!
Η δηλούσα Ηλέκτρα Στρατωνίου
“Χρόνοι πολλοί στα κόκκινα των λέξεων διαστήματα, να πατούν οι στίχοι κι ο εξορισμένος να ξεστομίζει την στράτα με την ταραχή στο βλέμμα του αθάνατου, με την προσμονή μιάς πλατείας γεμάτης λιόχαρα παιδιά…”
“Στην Παλαιστίνη σταυρώνουνε χιλιάδες μικρούς χριστούς και συ δεν έχεις ούτε ψίχουλο ντροπής για το ποτάμι αίματος που τρέχει…”
“…για όλα χρειαζότανε μόνο η ανοχή σου.. Δεν ενοχλείσαι τώρα πια στη θέα των πτωμάτων, ο θάνατος που έτρεμες, ήρθε με τη σιωπή σου.”
“Από δω και πέρα μια κόκκινη γραμμή θ’ αφήνει το μαχαίρι στο ψωμί σας θα μάθετε αναγκαστικά να κατασκευάζετε ξύλινα φυτώρια σε εμπόρους της σειράς θα προστρέχετε για τις παραγγελίες των θουρίων…”
