Τίποτα – Τίποτα καλό σε σας δεν έχουν δώσει όσοι σοφοί κι αν πέρασαν και παντογνώστες και μεγάλοι. Ποιον περιμένετε ναρθεί; Ποιον καρτερείτε να σας σώσει;
Για μας στο χωριό η γέννηση ήταν πιο μεγάλη γιορτή από τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού. Τη γέννηση την ήθελαν και την έκαναν οι άνθρωποι, το θάνατο τον ήθελε και τον έφερνε μοναχά ο Θεός. Κι εμείς πιστεύαμε ότι οι άνθρωποι ήταν πιο δίκαιοι απ’ το Θεό.
Καμιά περιοχή της ανθρώπινης υπόστασης δεν είναι τόσο πολύ γεμάτη από συμβατικότητες, όσο τούτη εδώ. Για τους ανθρώπους ο έρωτας δεν είναι παρά μια απόλαυση, τον κατάντησαν λοιπόν κάτι εύκολο και φτηνό, ακίνδυνο και σίγουρο, όμοιο με τις απολαύσεως των δρόμων.
Ο Φώτης Αγγουλές βρέθηκε στη φυλακή όπως βρέθηκαν οι χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης. Η κατηγορία σε βάρος του ήταν γελοία και φτιαχτή, όπως ήταν κι όλες oι κατηγορίες των συγκρατουμένων του. Η σύλληψή του προκάλεσε τη διεθνή αγανάκτηση. Την ίδια αγανάκτηση προκάλεσε και στον τόπο του, που γνώριζαν τα αισθήματά του και την αξία του.
― Έννοια σου μπάρμπα, του είπε ο Άρης τότε, κι αυτά τα παιχνίδια που σου μείνανε δώστα σε μένα να τα μοιράσω στα λεβεντόπαιδα τ’ Αετόπουλά μας. Και του χρόνου σου υπόσχομαι νάχει ξεκαθαρίσει ο δρόμος απ’ τους Γερμανούς και τους προδότες και νάρθεις μ’ όλα σου τα δώρα στην πατρίδα μας.
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαίους συγγραφείς του καιρού του, σήμερα όμως σχεδόν δε διαβάζεται: Ο Γάλλος Ρομαίν Ρολάν. Κι αυτό παρότι τα πολιτικά γραπτά του, που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, είναι εκπληκτικά επίκαιρα. Κάνουν επίκληση στη λογική και την συνεννόηση.
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, θα τελειώσει και η σοβιετική επιστημονική φαντασία, όχι γιατί παρήκμασε ή εκφυλίστηκε ως λογοτεχνικό είδος, αλλά γιατί έπαψαν να υπάρχουν η χώρα και το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που την γέννησαν και την προσδιόρισαν.
Κι’ απέ Δεκέμβρη στην Αθήνα και Φωτιά. Τούτο της Γης το θαλασσόδαρτο αγκωνάρι. Λικνίζει κάτου από το Δρύ και την Ιτιά το Διάκο, τον Κολοκοτρώνη και τον Άρη.
Δεν ξέρω γιατί κάθε Πρωτοχρονιά ζωηρά, έντονα, έρχεται στη θύμησή μου η παρακάτω ιστορία. Θα σας τη διηγηθώ ήσυχα και απλά, όπως ήσυχα και απλά μου τη διηγήθηκε κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ εδώ και πολλά χρόνια, ένας παληός κατάδικος στις φυλακές της Άμφισσας.
Τις παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης κυριαρχούσαν καλλιτεχνικά ρεύματα και πολιτικές ιδέες που ιεραρχούσαν ψηλά την επιστήμη και την τεχνολογία, που είχαν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και ευαγγελίζονταν το χτίσιμο ενός νέου κόσμου. Εκείνο, όμως, που θα έπαιζε τον καταλυτικό ρόλο στη γέννηση της σοβιετικής ε.φ. ήταν η ίδια η Οκτωβριανή Επανάσταση, το κατεξοχήν νεωτερικό γεγονός του 20ού αιώνα.
