“Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε σου είναι γραφτός ο δρόμος της συντριβής. Και δε μπορείς να μας λυγίσεις σκοτώνοντας τ’ αδέρφια μας της μάχης…”
“Μην τους ξυπνάτε, έτσι γυμνούς και όμορφους μέσα στον ύπνο τους. Ψάχνω στην κασετίνα τα χρωματιστά μου μολύβια να ζωγραφίσω…”
«μ’ αυτό το ποίημα δε θα πάρεις την εξουσία» λέει «μ’ αυτούς τους στίχους δε θα κάνεις την Επανάσταση» λέει «ούτε και με χιλιάδες στίχους θα κάνεις την Επανάσταση» λέει κάθεται στο τραπέζι και γράφει
Για τον Γιάννη Ρίτσο η ζωή μας στον κόσμο είναι ένα έργο, όχι θεατρικό, είναι έργο ζωής, γεμάτο δράση για την επανάσταση και την αλλαγή. Η συμμετοχή μας σε αυτό το έργο ζωής είναι αναγκαία. Η τέχνη για τον Ρίτσο δεν διαφέρει από τη ζωή, αλλά μέσα από τη θέση – αντίθεση, είναι η εντατικοποίηση της ζωής για την αλλαγή της.
Πέντε αντιπροσωπευτικά ποιήματα μιας από τις σημαντικότερες φωνές της εποχής μας, με αφορμή τα 63 χρόνια της Μεγάλης Κουβανικής Επανάστασης, 1 Γενάρη 1959.
“…έχω διαβάσει τα βάσανα και τις χαρές των περασμένων χρόνων μου. Στους γκρίζους τοίχους των μαραμένων ξενοδοχείων έχω αφήσει κάτι από τα νιάτα μου…”
Ο Νερούδα όταν έλαβε το Νόμπελ δεν δίστασε να δηλώσει: «Υπάρχει ένας άλλος ποιητής που αξίζει πολύ περισσότερο από μένα αυτήν την τιμή, ο Γιάννης Ρίτσος»
“Όνειρα, πόθοι, οράματα, πικρές εξαπατήσεις, μα δε φελούν τα κλάματα λεύτερα αν θες να ζήσεις…”
Κική Δημουλά – «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»
Ένα άλμπουρο λαμπρό είν’ η Κούβα που το βλέπουν / να βγαίνει απ’ τα πηχτά σκοτάδια κι απ’ τα χάη, / σαν δέντρο από της Καραϊβικής το κύμα / κι απ’ τους καημούς της τους αρχαίους γεννημένο: / Από παντού είναι ορατή η φυλλωσιά του / κι οι σπόροι του στη γη βαθιά είναι ριζωμένοι…
