“…οι ανθρώποι χασκαρίζουνε. Άσε τους να γελάνε: οι Δον Κιχώτες παν μπροστά κ’ οι Σάντσοι ακολουθάνε!”…
Κι όμως υπάρχουν εκείνοι που εργάζονται μεθοδικά και αόρατα για μιαν άλλη ζωή, λίγοι προς το παρόν και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που το διαισθάνονται…
“Ο Φιλύρας είναι ο πιο πηγαίος απ’ όλους, παλιούς και νεότερους, λυρικός ποιητής της γενιάς του. Φυσικό στοιχείο, αυθόρμητος, ασύνδετος, υπέρλογος, έξαλλος.”
Ρίτσο Ελύτη Σεφέρη και Νερούδα Σαν τετραβάγγελο ύψωσε από ωραία πύλη…
“Έρμη θάλασσα Που η στεριά μέσα σου βαθαίνει Ρίξε λίγο φως Με τα παιδιά σου Με τ’ άσπρα κύματά σου Με τους ποιητές σου Στα πέλαγα γεννημένοι…”
…εις των αιώνων τους αιώνες
“Εκείνος που μας έφυγε, θυμάται το Σεπτέμβριο στην Ιρλανδία, την παλιά μας Κύπρο και την Αφρική. Ευλογεί την ρωμιοσύνη και τη φορά στερνό του ρούχο…”
Η Κατιούσα αγαπάει την ποίηση, γιατί η ποίηση είναι τέχνη και η τέχνη είναι η τροφή του μυαλού και της ψυχής, είναι το καύσιμο της λοκομοτίβας που σέρνει την κοινωνία στο δρόμο προς την Επανάσταση.
Με αυτά τα ποιήματα ξεκίνησε η συνεργασία του Γιάννη Ρίτσου με τον Ριζοσπάστη, ενώ την ίδια χρονιά (1934) έγινε και μέλος του ΚΚΕ.
ΑΠΟΨΕ όπου στου καλοκαιριού το πτώμα βαθιά του ανέμου το στιλέτο είναι μπηγμένο είδα το μελαμψό σου πρόσωπο στο δώμα, προφίλ Τσιγγάνου, στις σκιές ζωγραφισμένο.
