“Τη σκέψη αρμάτωσε με νου και γνώση, την πείρα των παλιών κάνε μυστρί κι από την ήττα κάνε να πυργώσει νίκη περήφανη τρανή…”
“Ράγισαν τα θεμέλια με των λέξεων την ορμή να πέσει το τρισάθλιο εποικοδόμημα Ομπρός, να γκρεμιστεί Ράγισαν με τις λέξεις τα θεμέλια…”
“Πολιπλόκαμος Δράκοντας, με χίλια Μύρια κεφάλια αχόρταγα, αιμοβόρα, Και με γαμψόνυχα χέρια πληθώρα, Που της γης εκμυζώντας τα βασίλεια Μαραίνει τη ζωή και μες στ’ ανήλια Τα δικά του την πάει τα κοσμοφτόρα…”
γιατί η ηλικία στους ήρωες και στις μεγαλοφυΐες δεν λογαριάζεται ποτέ με μέρες και με χρόνια παρά με αιώνες λαμπερούς και με χιλιετίες
“Τι πάρε δώσε έχουμε μαζί, φαντάροι, κυριακάτικα η ζητάτε από μας, γιατί δεν μας αφήνετε στους δρόμους, μανταλωμένοι πίσω από πόρτες και παράθυρα πνιγόμαστε, πεθαίνουμε από πλήξη, φαντάροι, τι γυρεύετε στη γειτονιά μας;…”
Μέχρι την τελευταία στιγμή με χιούμορ και χαμόγελο στον αγώνα για Δημόσια Υγεία και Περίθαλψη.
“Τότε που οι Αθηναίοι της αγοράς αργόσχολοι είχαν εγκατασταθεί στις έδρες δημοπρατώντας σκλάβους Κι ο Βελουχιώτης αυτόχειρας σημάδευε την καρδιά τους…”
“Αντιστάσου στην κοινωνία που σαν ξένη σε κοιτά Αντιστάσου και σε μένα κι ας σ’ αγαπώ για αιώνων κατάλοιπα και για συνήθειες – ίσως – που με βολεύουν να τις κρατάω κάποιες φορές κι εγώ…”
Στο ίδιο μπαρ μες στους καπνούς ως τα χαράματα Φωνή που τρίζει και τα λόγια πέφτουν σκόρπια
“Αν θυμάμαι το χέρι σου, λέει, στη Σκόδρα, στο Μπάλατον, στο Μπελογιάννη την τριμμένη σου χλαίνη αν θυμάμαι το χέρι σου που ’τρεμε και κουδούνιζε το κουτάλι στο πιάτο…”
