“Ένα ”γιατί” όταν σ’ ορίζει, μύρια κακά μπορείς ν’ αντέξεις, μα, της ζωής το μετερίζι, μονάχος σου θα το διαλέξεις…”
“Πολυφωνία, κοίτα, απέκτησε το ψέμα, οι εκδοχές μιας χαλκευμένης είδησης, είν’ εύκολο να γίνουν πρώτο θέμα, κομμάτι της συλλογικής συνείδησης…”
“Στις Παναγιές της Παλαιστίνης με τους αθώους μικρούς Χριστούς στα ερείπια, στους σταυρούς του πόνου, της πείνας και της δίψας, τους ματωμένους τάφους…”
Ήταν μία από τις πιο αυθεντικές και ζωντανές διαδηλώσεις που έχει ζήσει η ευρυτανική πρωτεύουσα!
“Έγραφες ποιήματα στους τοίχους του κελιού σου Μα ούτε μ’ ερυθρό στυλό ούτε με κόκκινη μπογιά Κι οι αδαείς μισθοφόροι δεν υποπτεύονταν διόλου Το πορφυρένιο αίμα που στις φλέβες σου κυλά…”
“Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε, αλλ’ έως τώρα τίποτα μ’ αυτά δεν κατορθώνω, και σύ Ευρώπη μάς γελάς και πάντα ίδια είσαι…”
Κείμενο, βίντεο-αφήγηση: Νάγια Νομικού
Σαν σήμερα, στις 4 του Αυγούστου 1991, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, από τις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
“Μνημόσυνο Συντρόφισσα θα ‘ναι αυτή η Νίκη που δεν σε άφησαν να δεις…”
Τραγούδια καταγγελτικά, που αναφέρονται στη μάστιγα της μετανάστευσης που κυριαρχούσε στην κοινωνική ζωή της χώρας τη δεκαετία του ’60, τα Γράμματα από τη Γερμανία συνέβαλαν από την πλευρά τους στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης σχολής πολιτικού τραγουδιού στη χώρα μας.
“Ανοιχτά φέρετρα τις νύχτες, τα σεντόνια των σπιτιών στους δρόμους της Παλαιστίνης, ανοιχτά στόματα γεμάτα θρήνο και γύρω οι καπνοί των νεκρών παιδιών…”
