“Τσιγγάνες στιγμές κλαίνε στο πεζοδρόμιο, φεύγουνε τα όνειρα μέσα στους καπνούς των νεκρών κι όλα τα παράθυρα κλειστά… “
“Μαύρο βιβλίο η Ιστορία σου, κόκκινη η γραφή με αίμα των εγκλημάτων σου. Οι νεκροί των προγόνων και των απογόνων σου βογκάνε στους τρούλους των εκκλησιών και στα καμπαναριά σου, πεινάνε και διψάνε για Δικαίωση…”
“…με χέρια σταυρωμένα στην σιωπή να μαρτυρά τους χρόνους, τους χρόνους που επόθησε να ζήσει σαν Ιθάκη…”
“Φτώχεια γυμνή, φτώχεια πικρή προκύπτει του ανθρώπου κι ούτε σταμνί κι ούτε νερό να πιεί, να μολογήσει..”
“Ξύπνησε από τη νάρκη σου, πλάι πλάι θα βαδίσομε στο ρίγος της αυγής. Σήκω, μάζεψε την αξίνα σου, το δρέπανό σου.”
“Δεν περισσεύει της Κυριακής το πρωινό· κι όμως αστράφτει μέσα μας…”
“Όπου κατατρεγμένοι και φτωχοί εκεί κ’ η ποίησή μου παραστάτης· οι στίχοι της δονούνται από ψυχή κ’ είναι για ν’ ανταριάζουν άρματά της.”
“Είμαστε ακόμα στην αρχή, μα για το τέλος τι ελπίζεις; Κοίτα! μανιάζει η βροχή κι εσύ, για τ’ άδικο δακρύζεις…”
“Αυτός που αγαπώ” από τα πιο όμορφα ερωτικά ποιήματα του Μπέρτολτ Μπρεχτ – Μουσική: Γιώργος Κοφινάς – Ερμηνεία: Ευτυχία Μπίμη
“Και την θέλαμε εκείνη της καρδιάς την ερωμένη ένα τρυγονιού τραγούδι, ένα όνειρο γλυκό…”
