“Διάβηκαν χρόνοι πολλοί στην εκτέλεση της Κυριακής,
μιά γραία υφάντρα μας πλέκει την αργία
και δεν λέει να ξημερώσει μιά περήφανη μέρα..”

Μια λιτή αυτοέκδοση, με κείμενα γεμάτα κοινωνικό και υπαρξιακό προβληματισμό

“Στων Τεμπών την κοιλάδα
Μια παγερή νύχτα του Φλεβάρη
Ο ουρανός μες στη χλωμάδα
Χωρίς άστρα και φεγγάρι.”

Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη

«Πόσο λαχτάρησα κι εγώ του ναυαγού την δίνη,
την νίκη που αφήνει να βρεις πάνω στο τίποτα
ολάκερο νησί..»

“Όσοι πληρώνουν πάνε κολέγιο,
έχουν γιατρό στο σπίτι και δεν έχουν θέμα.
Όλοι οι άλλοι και τι σε νοιάζει;
Κανένα κόκκαλο πετάς και κανα ψέμα…”

“Άνοιξε άνθρωπε 
την κραυγή στο στόμα σου, 
άρθρωσε ανάστημα και αντιστάσου… “

“Ένα ”γιατί” όταν σ’ ορίζει,
μύρια κακά μπορείς ν’ αντέξεις,
μα, της ζωής το μετερίζι,
μονάχος σου θα το διαλέξεις…”

“Πολυφωνία, κοίτα, απέκτησε το ψέμα,
οι εκδοχές μιας χαλκευμένης είδησης,
είν’ εύκολο να γίνουν πρώτο θέμα,
κομμάτι της συλλογικής συνείδησης…”

“Στις Παναγιές της Παλαιστίνης
με τους αθώους μικρούς Χριστούς
στα ερείπια, στους σταυρούς του πόνου,
της πείνας και της δίψας,
τους ματωμένους τάφους…”