“Είμαστε ακόμα στην αρχή, μα για το τέλος τι ελπίζεις; Κοίτα! μανιάζει η βροχή κι εσύ, για τ’ άδικο δακρύζεις…”
“Αυτός που αγαπώ” από τα πιο όμορφα ερωτικά ποιήματα του Μπέρτολτ Μπρεχτ – Μουσική: Γιώργος Κοφινάς – Ερμηνεία: Ευτυχία Μπίμη
“Και την θέλαμε εκείνη της καρδιάς την ερωμένη ένα τρυγονιού τραγούδι, ένα όνειρο γλυκό…”
“Και οι άντρες Απ’ τα χωράφια φύγαν Και από τις δουλειές Τα όπλα πήραν Σφεντόνες μοιάζαν Στου Γολιάθ τ’ ανάστημα…”
“και μύριες λέξεις να ηχούν στα χείλη σου επάνω στα άλαλα μηνύματα που σου ‘στειλε ο λαός σου..”
“Του υπαίτιου την εικόνα να σχηματίσουμε ξανά και ξανά κι ολόισια σ’ ό,τι αποτελειώνει τις βολές της αγανάκτησης εκεί να στείλουμε…”
“6.. 5.. 4.. 3.. 2.. 1.. και το παπούτσι της να μαρτυρά πως περπάτησε τα σωστά τα βήματα στην Ιστορία..”
“«Σκύψε, τι βλέπεις;» μου είπε ο Ποιητής και γονατίζοντας πάνω από το μαύρο άνοιγμα είδα και γνώρισα κει κάτω πλήθος αλυσοδεμένους γεμάτο το κατώγι λιωμένα κορμιά που στενάζανε και γύρευαν Δικαιοσύνη…”
Αυτές οι παγκόσμιες ημέρες, οι πάντα παράταιρες στα στοιχειοθετημένα εγκλήματα πράξεων και σκέψεων, οι πάντα εγωπαθείς εξομολογήσεις υπεροπτικών μικροαστικών κανιβαλισμών επί των πτωμάτων των παιδικών ονείρων, οι πάντα αμφιβόλου ποιότητος δηλώσεις περί αγάπης προς τον συνάνθρωπο δυστυχούντα, πάντα μού προκαλούν οργή…
“Της καρδιάς μου σπόροι, οι στίχοι μου! Τους αφήνω στις χούφτες σας κρύψτε τους στη τσέπη και πορευτείτε!…”
