“Μιά καλημέρα κέντησε η μάνα στην γιορτή σου να ´χεις ανέμους αληγείς*και θάλασσα γλυκιά να μην οργώνεις με τον νου ολοένα την ταφή σου και να αλαργάρεις* ήσυχος σε Κοραλί στεριά..”
Σαν σήμερα, στις 21 του Ιούλη 1928, ο Κώστας Καρυωτάκης αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του και αυτοπυροβολείται με περίστροφο…
“Ενώ τα πάντα σκέπαζαν οι ήχοι της κερκίδας, σου πήρανε το πιάτο απ’ το τραπέζι. Στο όνομα μιας άρρωστης κι αόρατης πατρίδας, στην πλάτη σου παιχνίδι κάποιος παίζει…”
“Είμαστε αλυσοδεμένοι Από λερωμένα χέρια ξένα Η σημαία ξεσκισμένη Και τα νέφη αραδιασμένα…”
“Από το Παρίσι στις Βρυξέλλες και από το Βουκουρέστι στο Βερολίνο οι βιοπαλαιστές ξεσηκώνονται και ζώνουν την εξουσία μέχρι να την πνίξουν με την ίδια της τη θηλιά…”
“Γιατί τρομάζεις τώρα που συρρέουνε χιλιάδες; Ένα μερίδιο ζητάν απ’ όσα έχεις κλέψει, γιατί από τον τόπο τους, τους ρήμαξες τα πάντα και ήσυχος στα τείχη σου είσαι, είχες πιστέψει.”
«Η ζωή μου στάθηκε η ίδια η ποίησή μου και η ποίησή μου υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου. Αν και πολλά βραβεία μού δόθηκαν, κανένα δεν μπορεί να παραβληθεί με το τελευταίο βραβείο. Να είμαι ο ποιητής του λαού μου…»
Αδημοσίευτη Ποίηση του Γιώργου Δ. Μπίμη
(Είναι πέντε αλήθειες της κοινωνίας των τάξεων…)
“Σεσημασμένοι πάντα οι καιροί δεν σου άφησαν πατρίδα κι εσύ, παιδί μικρό, κλαις πάνω στο λευκό που κάποτε είχες βάλει σημάδι ν’ αγγίξεις.”
