Σε κάμπο ανθισμένο κρατήσου, Εκεί που τις μάχες σου δίνεις· Για όσα ποτέ δεν προδίνεις Θα παίζεις διαρκώς τη ζωή σου. (Χοσέ Μαρτί, Απλοί Στίχοι)
Σαρανταεφτά χρόνια έζησε ο Γ. Κοτζιούλας από τη γέννησή του το 1909 στην Πλατανούσα της Ηπείρου. Όραμά του: μια κοινωνία δικαιότερη και μια ζωή καλύτερη. Φανερή είναι η επίδραση του σοσιαλισμού σε έργα του.
Ο Όργουελ έχει δώσει δείγματα γραφής με τα αντικομουνιστικά – αντισοβιετικά έργα του η “Φάρμα των Ζώων” (που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1945 και σατίριζε την Οκτωβριανή Επανάσταση και κατήγγειλε το σοβιετικό σύστημα) και το “1984”, (γραμμένο το 1948, που σαφώς στρεφόταν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης).
Όπου θέλετε τοποθετήστε ιδεολογικά τον Παλαμά, εκείνο όμως που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, σε ολόκληρο το έργο του, είναι ότι ο Παλαμάς έχει την ειλικρίνεια και την ευθύτητα ενός ιδεολόγου επαναστάτη, που έχει εγκλωβιστεί στον ιδεαλισμό της εποχής του.
Φυσικά, έχουμε σήμερα ως ιδεολογικούς εχθρούς του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ τους ιδεολογικούς απογόνους του Κύρκου και ομοϊδεάτες του Χρυσοστομίδη, που συγκυβέρνησαν την Ελλάδα το 2012 ως «Δημοκρατική Αριστερά» μαζί με τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ, και που συγκυβερνούν σήμερα ενταγμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ΑΝΕΛ και με πλήθος στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως «αναρχικός και ειρηνιστής ως τα άκρα».
Προσέξτε! Ο Ιμπεριαλισμός έχει πολλά πρόσωπα!
Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ, επί 50 σχεδόν χρόνια, επιτίθενται και σαμποτάρουν τις προσπάθειες της Κούβας να βγει από την υπανάπτυξη και έχουν εισαχθεί πολλά μικρόβια στη χώρα, όπως το Thrips Palmi (παράσιτο του πεπονιού) που προκαλεί τον αιμορραγικό δάγκειο πυρετό.
Από τη μία ο συγγραφέας, ο εκφραστής μιας εποχής, από την άλλη ο σοσιαλιστής, που δεν κουράζεται να μιλάει σε συγκεντρώσεις, να συνεπαίρνει τα πλήθη, να καλεί σε επανάσταση…Μπορεί να ζει κανείς μόνος μέσα σ’ έναν ολόκληρο κόσμο τον οποίο ευεργετεί. Τόσο μόνος και τόσο χτυπημένος από τα πάντα, ώστε να σακατεύεται η ψυχή του και να πεθαίνει στα 41 του χρόνια μ’ ένα τραγικό τρόπο…
Ο Νικόλας Κάλας υπήρξε από τους πρώτους της γενιάς του που αναγνώρισε τη σημασία της ποίησης του Καβάφη, παρόλο που αποσιωπάται, ιδίως από τους συγχρόνους του, αλλά όχι μόνο, αυτή του η συμβολή. Πέρα από την πολιτική του τοποθέτηση στο μαρξισμό, θητεύει στον υπερρεαλισμό και την ψυχανάλυση.
