Ποιήματα από την 4η ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή, με τίτλο «Μεταξένια Συρματοπλέγματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάνοια».
“Με το κόκκινο γαρύφαλλο στην αγνή σου καρδιά Και το φωτερό χαμόγελο στα ρόδινά σου χείλη Έγινες του Πικάσο περίοπτη διάσημη ζωγραφιά Κι ο χρυσός ήλιος περήφανα είχε ανατείλει…”
“Τότε θα βουλιάξει ο κόσμος ο παλιός, δεν θα ξεφεύγει ολοένα το άδικο, κάθε όνομα θα φέγγει στα σκοτεινά…”
«Αλήθεια, πόσο μπορούν να μας διδάξουν οικονομία, οι χορτασμένοι πρωθυπουργοί, υπουργοί και οι παρατρεχάμενοι τους; Γιατί μας αραδιάζουν με ύφος πάνσοφου διάφορα συναξάρια, για τρόπους εξοικονόμησης χρημάτων, γενικώς και αορίστως; Αυτοί δεν γνωρίζουν καν, ότι οι φτωχοί πάντα μετρούσαν τις δεκάρες τους…»
“Ταχύτητα υψηλή για να σερφάρουμε, Καινούρια αμάξια για να τα τρακάρουμε, Και μία κλειδαρότρυπα να βλέπουμε, Αυτά που θέλουμε και δε θα έχουμε.”
«Ο Φιντέλ Κάστρο, ένας λαϊκός ηγέτης και πολιτικός άνδρας της Κουβανικής Δημοκρατίας, του οποίου ολόκληρη η ζωή είναι αφιερωμένη στον ευγενή αγώνα των λαών για ελευθερία και ανεξαρτησία». (Από την απονομή του Βραβείου).
“…Για τις φωνές που κοιμούνται κάτω από το χώμα κι έσπειραν το αύριο για τις καινούριες πολιτείες που θα χτίσεις για κείνο το δίκιο σου που θ’ ανοίγει θάλασσες και θα ενώνει αλφαβητάρια για τούτη τη φεγγοβόλα γλυκαυγή που περιμένει.”
“…αν δεν τρέξεις αν δεν ματώσεις μη περιμένεις επανάσταση να δεις.”
Το πράσινο καϊμάν με μια επανάσταση διάσωσε
Το γράμμα των γυναικών των ανθρακωρύχων της Farindola που δεν έφτασε ποτέ στους άνδρες τους, μιας και αυτοί θάφτηκαν στα ανθρακωρυχεία του Bois Du Cazier, επιστρέφει στο Βέλγιο θυμωμένα και ας πέρασαν 66 χρόνια από το μεγάλο φονικό της 8ης Αυγούστου 1956, μιας και οι νεκροί και τα αίτια του φόνου, παραμένουν ζωντανά και αναλλοίωτα
