Ο Μπάμπης Ζαφειράτος θα παρουσιάσει τον ποιητή και αντάρτη Ρόκε Δάλτον, «τον άνθρωπο που έκανε και τις πέτρες να γελάνε», και στη συνέχεια θα μιλήσουμε για την ιστορία του αντάρτικου κινήματος του Σαλβαδόρ και τις πολιτικές εξελίξεις.

“Απ’ τα χθεσινά λαβωμένος βγαίνω
Άφησα τον χρόνο να περάσει
Μπροστάρη τη σκέψη μου θα βάλω
Να οδηγήσω πάλι τη ζωή  “

Για τον αγέρωχο, Νίκο Μπελογιάννη και τον μάρτυρα, Νίκο Πλουμπίδη. 

“Σώμα εύκαμπτο 
για να μπορεί να σκύβει. 
Τέλεια προγραμματισμένο…”

“Τι να τους κάνω τους στίχους σας;
Προσμένω να ιδώ φεγγάρια να πέφτουν στα βάραθρα
Κόσμο σακάτη ν’ αρματώνεται μ’ αχτίνες
Περιμένω την εποχή ν’ αλλάξει φόρεμα
Περιμένω έναν κατακλυσμό να ξεδιψάσω
Τις σάλπιγγες που δεν ανέχεται η ακοή σας…”

“Τώρα όμως, σπάνε τη σιωπή τους
τώρα πατάνε στέρεα στη γη
στ’ οργωμένο χώμα
Κι η φύση χαίρεται, στολίζεται
κι όλο ομορφαίνει…”

Εκλογές μυρίζουν γαρ!   

“- Άκου, παιδί μου εσύ, Γιαννιά,
  μη μας ντροπιάσεις τη γενιά.
  Έχεις γυναίκα που είναι νια
  κ’ έχεις κοπέλα παρανιά·
  δώσε σε μας μια μαχαιριά
  κ’ ύστερα βάλε μας φωτιά·
  και μες στην πρώτη την αυγή
  πετάξου εσύ μες στη σφαγή!”

“…παριστάνεις τον βαρύμαγκα,
η ζωή δεν είναι βιντεοκλίπ,
η μαγκιά σου κρατάει,
όσο και η μαστούρα σου…”

Όλα τα παιδικά μου παράπονα
στον καπνό του πρωινού τσιγάρου,
μαύρες μέρες, η πόλη σκοτεινή,
μοναξιά, κάποιος αγκαλιάζει
το άγαλμα στο πάρκο και κλαίει…
Ποια η αρχή και ποιο το τέλος;