“Μέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόϊ, κι όλα σας, κ’ η χαρά σας, μοιρολόϊ πικρό κι αργό· μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης, στενόκαρδος, αδούλευτος, – διαβάτης μ’ εσάς κ’ εγώ…”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Ποιήτρια, συγγραφέας ιστορικών βιβλίων, μεταφράστρια και κριτικός βιβλίων. Μια σπουδαία γυναίκα που άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην πολιτική και πολιτιστική ζωή του τόπου.
“Χρόνια πολλά παλάγκο και κλειδί με μπότζι, με παλάντζο απά στο κύμα μ’ αίμα και ιδρώτα βγάζεις το ψωμί και για τ’ αφεντικά ουρά το χρήμα…”
Το εμβληματικό ποίημα γράφτηκε στη Μακρόνησο από τον εξόριστο Μ. Λουντέμη. Στο κολαστήριο της Μακρονήσου βρέθηκε εξόριστος, μαζί με χιλιάδες άλλους κομμουνιστές και αγωνιστές, και ο Λάζαρος Κυρίτσης, που πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή στα 102 του χρόνια.
“Κοκκινίσετε λοιπόν όμοια με της σημαίας μου το ύφασμα τέτοιον έπαινο ακούγοντας κι ας πα’ να ‘σαστε σεις δέκα φορές που λέει ο λόγος οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής…”
Ο αγώνας τού έδωσε τις μεγαλύτερες χαρές. Μια κρύα νύχτα, κει που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους για την Οχτωβριανή Επανάσταση, βρήκε τη γυναίκα του… Και το πεζοδρόμιο έχει τις δικές του συγκινήσεις. Μπαίνεις μπροστά και η φάλαγγα τραβάει άφοβα πάνω στα πολυβόλα… Και οι φυλακές και οι εξορίες δε σου δίνουν καιρό να βαρυγγομήσεις…
“«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε» Βροντοφώναζες στους διώκτες σου Μ’ ορμή σθεναρή, «Μήτε για μια στιγμή» Και συθέμελα δονούσε η φυλακή…”
Αφιερωμένο στον Βλαδίμηρο Ιλίτς Λένιν
Για τα 32 χρόνια από την αναχώρηση του Γιάννη Ρίτσου.
