Οι κεραίες του Κώστα Καρυωτάκη είναι ευαίσθητες. Παρακολουθεί τις εξελίξεις και παρεμβαίνει με το έργο του. Είναι ένα κοινωνικοποιημένο άτομο. Ένας ενεργός άνθρωπος. Σαφές παράδειγμα αποτελεί η συνδικαλιστική του δράση, την οποία πλήρωσε και με παρακρατήσεις μισθών και με τις δύο δυσμενείς μεταθέσεις. Στην Πάτρα και στην Πρέβεζα.
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωΐα –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό»…”
Η Τομεακή Επιτροπή Εύβοιας του ΚΚΕ τιμά έναν λογοτέχνη που ασχολήθηκε με όλα τα είδη γραφής (πεζά, ποιήματα, θεατρικά), μια εμβληματική προσωπικότητα της Χαλκίδας, με σημαντική επίδραση στην εποχή του.
“Όταν χαθούν εντελώς, θα έχουμε προσαρμοστεί τόσο καλά που το σκοτάδι θα μας φαίνεται ως φυσιολογική κατάσταση.”
“Γυναίκα, πίνεις την αθανασία από τη στάμνα της αστείρευτης ζωής…”
Με αφορμή την «Ημέρα της Γυναίκας», ποίημα του νεαρού Ευρυτάνα ποιητή και πρωταντάρτη του Άρη Βελουχιώτη, Δώρη Άνθη (Νίκος Ζωγραφόπουλος) – Γράφτηκε και τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στις 8 Μάρτη 1943
Ρεπορτάζ από την σημαντική και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα προς τιμήν του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, με πρωτοβουλία της Τομεακής Επιτροπής Πρέβεζας του ΚΚΕ.
“Θεέ μου τώρα που έμεινες μονάχος στη μέση της τραγωδίας και θάνατο ηρωικό δεν θα σου ξαναδώσουμε κοίτα για τελευταία φορά του ήλιου την πορεία…”
Τιμούν τον μεγάλο Χιώτη κομμουνιστή ποιητή, που ύμνησε με την ποίησή του αυτούς που «έχουνε μια ζεστή καρδιά, δυο ροζιασμένα χέρια», που «απ’ τον ίδρο τους ανθοβολούν οι κάμποι και απ’ τις φλόγες τους φωτίζεται η ζωή»
