Γιώργος Ηρακλέους – Εργατικά ατυχήματα

Έχω κήπους κρυμμένους στην καρδιά,
φοβάμαι μην τους μαράνω,
η χώρα γέμισε καπνούς και φρίκη.
Οι καταιγίδες και οι φωτιές
φωτογραφίζουν τον θάνατο κάθε μήνα.

Βγαίνω στο σκοτεινό λιμάνι τις νύχτες
κι η βαθιά η θάλασσα μ’ αφήνει
κι αυτή μοναχό μου…

Το φεγγάρι γίνεται φανάρι
στην άκρη του δρόμου,
καπνίζουν μέρα – νύχτα τα φουγάρα,
όλοι ξεχνάνε το αίμα απ’ τα εργατικά ατυχήματα,
δεν τα προβάλλει κανείς
κι ο ήλιος πέφτει στο μαύρο πηγάδι
της αβύσσου.
Νύχτα! Νύχτα, μεγάλη νύχτα,
αργεί πολύ να ξημερώσει!

30/4/2024

Από τη συλλογή: «Εξομολογήσεις»