Ο Τάκης Βαρελάς, ενθουσιώδης, παθιασμένος, αεικίνητος, λαϊκός και καλόκαρδος με παρέσυρε πολλές φορές σε δημιουργικούς δρόμους που δεν ήταν στους δικούς μου προσανατολισμούς, αλλά και με στήριξε με την αποφασιστικότητά του σε σχέδια δικά μου, όταν φοβήθηκα να τα υλοποιήσω.
Πρωτοπόρος αισθητικά και πολιτικά, ο Σέζαρ Βαγέχο σημάδεψε την ποίηση της Λατινικής Αμερικής με την ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας και τις ξεχωριστές του συμβολικές αναζητήσεις.
«Grece, ma rose de raison» («Ελλάδα, ρόδο του λογικού μου»): Έξι ποιήματα του Πωλ Ελυάρ που υμνούν τον αγώνα του ΔΣΕ, και έξι χαρακτικά της Ζιζής Μακρή, στο λεύκωμα που κυκλοφόρησε το 1949, σε 50 μόνο αντίτυπα, τυπωμένα στο χέρι, από τον σπουδαίο γλύπτη Μέμο Μακρή.
“…Κι όμως ο θάνατος είναι κάτι που γίνεται· πώς πεθαίνει ένας άντρας; Κι όμως κερδίζει κανείς το θάνατό του, το δικό του θάνατο, που δεν ανήκει σε κανέναν άλλον και τούτο το παιχνίδι είναι η ζωή…”
Από ψηλά φαίνονταν τα δύο χωριά, το ελληνικό και το τουρκικό. Το ελληνικό ήταν πιο πλούσιο, είχε χρώματα, κεραμίδια, βαμμένους τοίχους, τσιμέντο, ενώ το τουρκικό ήταν μια συνέχεια χώματος, σπίτια από πλιθάρι, σαν τα αραβικά χωριά στην έρημο, (…) στο βάθος ο Πενταδάκτυλος.
Ο πρόλογος του σκηνοθέτη για το μυθιστόρημά του το “Κόκκινο Τανγκό”, με θέμα το Νίκο Ζαχαριάδη, που αρχικά προοριζόταν να γυριστεί ως σήριαλ.
Ένα σατιρικό ποίημα για την Αποκριά.
“…Ήταν ειρωνικός, μα και θλιμμένος, στο παλκοσένικο ένας μώμος τραγικός, ήταν ολοφυρόμενος, απεγνωσμένος, σαν εμπροστά σε θαύμα, εκστατικός…”
Το ποίημα γράφτηκε για την εκδήλωση της ΟΓΕ που πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή το 2017, τιμώντας την 8η Μάρτη. Είναι ένα χιουμοριστικό ποίημα, που όμως περιγράφει την καθημερινότητα και την ωμή πραγματικότητα που βιώνουν πολλές γυναίκες έως και σήμερα.
Υφάντρες μου της ζωής, γιορτή δικαίωσης της εργατιάς θα γίνει, Όταν στα φορέματα και στης γης το χαλί, θα έχετε χαράξει, Της ούγιας νικηφόρο γαζί , «τις σατραπείες νικήσατε Λαοί»
