Οι φιλειρηνικές δράσεις του Όζ είναι εκείνες που θυμούνται οι περισσότεροι στις νεκρολογίες αυτών των ωρών, δεν μπορεί όμως κανείς να παραβλέψει ότι η στάση του έναντι της πολιτικής του ισραηλινού κράτους υπήρξε πάντοτε το λιγότερο επαμφοτερίζουσα.
Έρημοι ήταν οι δρόμοι! Ωστόσο το δικό του μάτι, μπόρεσε να ξεχωρίσει δυο σκιές, που στεκόντουσαν κάτου στο σταυροδρόμι. Έτρεξε κοντά τους. Ο ένας φαινότανε να παραφυλάει. Και ο άλλος έγραφε στον τοίχο βιαστικά με πινέλο και κόκκινη μπογιά: ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΕΑΜ — ΓΙΑ ΨΩΜΙ ΚΑΙ…
Στο ποίημα αυτό ο Μάο καταφέρεται κατά αντιπάλων του, τους οποίους παρομοιάζει με μύγες και μυρμήγκια, που οραματίζονται να κλονίσουν το μεγάλο δέντρο, δηλαδή την Κίνα.
– Κλείνετε; Αποκλείεται. Μεταφέρεστε εννοείτε. Και στη Ρωσία λένε κάποιοι ότι το παρελθόν έκλεισε, αλλά η κόκκινη σημαία θα ανεμίσει ξανά στο Κρεμλίνο. – Μάλιστα. Όπως νομίζετε. Να τα τυλίξω μαζί ή χωριστά;
Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως «αναρχικός και ειρηνιστής ως τα άκρα».
Εμπρός, λοιπόν, ποιητή εσύ και καλλιτέχνη στον αγώνα για μία κοινωνία, στην οποία δεν θα έχει θέση η «τσούλα των δήμιων, Επιστήμη […] και η πρόστυχη Πένα και ψοφίμι…»
Τα στιχουργήματα του Παλιού σχολίαζαν, καυτηρίαζαν και ενίοτε σατίριζαν την επικαιρότητα της εποχής μέ τρόπο περιεκτικό και ζουμερό. Όπως τα «κάλαντα» του 1977 που περιγράφουν την εποχή στο εσωτερικό της χώρας και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Με μια προσεκτική ανάγνωση ο αναγνώστης θα βρει τεράστιες ομοιότητες και ελάχιστες διαφορές με την εποχή μας…
Κορφολογώ ολημερίς αφρούς κυμάτων Η ίριδα αντανακλά ολόλευκα βότσαλα και προσδοκώ Ανάσταση νεκρών κι Απόλυση εξορίστων.
Ο Γούντι Γκάθρι, ο θρύλος της κάντρι μουσικής στην Αμερική του μεσοπολέμου, άφησε μαζί με τα αμέτρητα τραγούδια του κι ένα μυθιστόρημα, ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα.
– Αν ερχόταν ο μπαμπάς μας από την εξορία, είπε ο Πέτρος, θα μας τον είχε αγοράσει. Κανένας όμως μπαμπάς δεν ήρθε από την εξορία. Δεν τους άφησαν οι κακοί άνθρωποι…
