Μιά χαρά σαν αυτή που γειτονεύει με τις Κυριακές.
«…Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν. Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής. Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν…»
Ένα λουλούδι άνθισε στη δροσεράδα του κήπου μου κι ανήγγειλε τον εξάγγελο της εξεγερμένης νιότης σου.
Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει ζητήματα της κοινωνίας μας διαχρονικά, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης…
Ένα σπανιότατο, σχεδόν άγνωστο, δημοσίευμα που αναφέρεται στον σημαντικότατο ποιητή, συγγραφέα, κριτικό και μεταφραστή Γιώργο Κοτζιούλα, έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε στο αναγνωστικό κοινό, σήμερα, που συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννησή του (ο Γ. Κοτζιούλας γεννήθηκε στις 23 του Απρίλη 1909).
Η συγγραφή ήταν το μέσο διαφυγής και καταγγελίας, με ηθικούς και όχι συνειδητά πολιτικούς όρους, του «κορσέ» της ταξικής και πατριαρχικής κοινωνίας.
Η απήχησή του δεν οφειλόταν μόνο στη σκανδαλώδη θεματολογία του και τις αφηγηματικές του αρετές, αλλά και στο ότι είχε μια συνεπή αντισοβιετική κι αντικομμουνιστική στάση, που εξηγείται απόλυτα με βάση τη βιογραφία του.
Ο Αλέξανδρος Μάτσας δεν είναι από τους ευρύτερα γνωστούς ποιητές. Το έργο του παραγνωρισμένο και άδικα υποτιμημένο όπως και τόσων άλλων. «Είναι ο ποιητής που όχι με ηχηρό, αλλά με βαθειά αισθαντικό τρόπο αποτύπωσε καίριες στιγμές από την σύγχρονή μας ιστορία: ως παθιασμένος εραστής της.»
Εκείνο το «πρώην» κόκκινος είναι μέγιστος τίτλος για να ανέλθεις στα ανώτερα των αστικών αξιωμάτων.
«Οι ιστορίες του Με-τι είναι μια συλλογή φιλοσοφικών, πολιτικών και ηθικών σκέψεων γύρω από προβλήματα της επικαιρότητας. Κάθε φορά που ο Μπρεχτ ερχόταν αντιμέτωπος με ένα τέτοιο ζήτημα, έγραφε μια μικρή ιστορία. Τα δούλευε για πολύ καιρό. Νομίζω ότι αναζητούσε έναν τρόπο να εκθέσει τη διαλεκτική μέθοδο.»