Η ποίηση είναι η αλήθεια μέσα σε έναν αφάνταστα φανταστικό ψεύτικο κόσμο

Κάθε κεφαλαιοκράτης που κατάφερε να κάνει εξήντα χιλιάδες λίρες από έξι πένες, συνήθιζε πάντα να εκφράζει την απορία του γιατί οι εξήντα χιλιάδες πιο κοντινοί του εργάτες δεν κατάφεραν να κάνουν καθένας τους εξήντα χιλιάδες λίρες από έξι πένες και, λίγο πολύ, τους κατηγορούσε γιατί δεν πέτυχαν το μικρό αυτό κατόρθωμα. Αυτό που έκανα εγώ, μπορείτε και σεις να το κάνετε. Τι κάθεστε λοιπόν;

Δεν αποζήταγε πια σημεία και τέρατα αγίων. Τι να ’βρίσκε στα χαρτιά; Εδώ ήτανε, σε τούτο τον κόσμο τα μεγάλα σημεία.

Ένα σπάνιο ποίημα του αλησμόνητου ΕΑΜίτη παιδαγωγού Χάρη Σακελλαρίου

“Τόσο η Μαρία Σουρή όσο και ο ποιητής ήσαν στην καθημερινή τους ζωή τόσο απλοί και απροσποίητοι, που, μα το θεό, προκαλούσαν στους αισθαντικούς ανθρώπους συγκίνησι και στους άλλους άκρα συμπάθεια. Το σπίτι αυτό από το οποίον πέρασαν χιλιάδες, ήτανε, το κατ’ εξοχήν εντευκτήριο των λογίων, ποιητών και πεζογράφων και των πνευματικών εν γένει ανθρώπων.”

Ο τιτάνιος αγώνας του σοβιετικού λαού και του στρατού του στη μάχη του Στάλινγκραντ συνεγείρει τον Γιώργο Κοτζιούλα. Ο Στάλιν βρίσκεται στα στόματα και τις καρδιές του δοκιμασμένου λαού, στις πόλεις και τα χωριά, που ονειρεύεται να ζήσει αδελφωμένος μια ζωή λεύτερη και ειρηνική. Τον λαό αφουγκράζεται ο ποιητής…

“Δόξα στις αντάρτισσες όχτες σου, στα ματωμένα σου νερά,/ στην αφρισμένη κοίτη σου, στην πύρινή σου θέληση,/ που βάστηξαν τον όλεθρο, που ξέσκισαν το σατανά,/ που βόηθησαν τον άνθρωπο/ να ξαγναντέψουν οι λαοί ξανά/ την Κόκκινη Σημαία…”

Τιμή σ’ όσους μες στην ομίχλη πολεμάνε,
τιμή στον κάθε μαχητή, στον κομισάριο,
τιμή στα ολόγιομα φεγγάρια που περνάνε,
τιμή στου Στάλινγκραντ τον ήλιο-προλετάριο.
(Πάμπλο Νερούδα: Νέος ύμνος αγάπης στο Στάλινγκραντ, 1943)

Πέντε ποιητές εμπνέονται και γράφουν για τον Στάλιν, και ένα ποίημα που έγραψε ο ηγέτης του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους.

Κ’ ύστερα τον μιμήθηκαν όλες οι μεραρχίες κι άρχισαν να φτιάχνουν τέτοια σκιάχτρα. Οι στρατιώτες διασκέδαζαν πολύ μ’ αυτό. Έκανε από κουρέλια το ομοίωμα του Χίτλερ, τόντυσε με μια γερμανικιά χλαίνη, τούβαλε μουστάκι και τσουλούφι από βαμένο στουπί και του κρέμασε μια επιγραφή: «Ρίχτε μου»…