Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Εξ’ απ’ την πολιτεία» του Ιωσήφ Ραφτόπουλου

“Θα φτιάξω ένα παλάτι, που δεν ξανάδε η γης,
νάμπης βασίλισσά μου κι’ αστέρι της αυγής.”

Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Εξ’ απ’ την πολιτεία» του Ιωσήφ Ραφτόπουλου

Ο Ιωσήφ Ραφτόπουλος γεννήθηκε το 1890 στο Σκεπαστό της Ανατολικής Θράκης. Φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης και εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως δάσκαλος. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στή λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στίχων σε περιοδικά της Κωνσταντινούπολης, της πόλης όπου κυκλοφόρησε, το 1914, η πρώτη του ποιητική συλλογή που είχε τίτλο «Ζωή κι αγάπη».

Ο Ιωσήφ Ραφτόπουλος δεν έμεινε ασυγκίνητος από τους αγώνες των καταπιεσμένων. Διαπνεόμενος από ανθρωπισμό και αγωνιστικό πνεύμα, βρέθηκε στο πλευρό τους και συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες.

Φοιτώντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών προσλήφθηκε στο Υπουργείο Γεωργίας, απ’ όπου στη συνέχεια διώχτηκε για την αγωνιστική του δράση.

Στην Αθήνα σχετίστηκε με τους λογοτεχνικούς κύκλους (ανέπτυξε δεσμούς με τον Κώστα Καρυωτάκη, τη Μαρία Πολυδούρη, τον Χαρίλαο Σακελλαριάδη κ.ά.) και συνεργάστηκε με τον «Νουμά», τον «Βωμό» και άλλα περιοδικά.

Το 1924 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή του με τίτλο «Διαλεχτά».

Ανάμεσα στις διώξεις και κακοποιήσεις για την αγωνιστική του δράση διαγνώστηκε ότι έπασχε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στη «Σωτηρία», όπου πρωτοστάτησε στους αγώνες των ασθενών που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Πέρασε πολλά χρόνια σε σανατόρια, για να φύγει από τη ζωή βαριά άρρωστος στα 1923, νεότατος και ξεχασμένος.

Εξ’ απ’ την πολιτεία

Εξ’ απ’ την πολιτεία, ο Γιάννος πολεμάει,
και κρυφομουρμουρίζει και σιγοτραγουδάει:

«θα χτίσω ένα παλάτι, αγάπη μου, τρανό,
πι’ όμορφο από την πούλια κι’ απ’ τον αυγερινό».

Χι ! χι! γελάει ο κόσμος, που κείθενες περνάει,
κι’ αλλοίθωρα θωρώντας ο Γιάννος τραγουδάει:

«Τον ήλιο θέλω βάλη θύρα του παλατιού,
γύρωθε παραθύρια τ’ αστέρια τ’ ουρανού.

Τα χρυσοσυννεφάκια που στα ουράνια ανθούν,
του παλατιού μου εκείνα στολίδια θ’ απλωθούν.

Θα φτιάξω ένα παλάτι, που δεν ξανάδε η γης,
νάμπης βασίλισσά μου κι’ αστέρι της αυγής».

Χι! χι! γελάει ο κόσμος, που κείθενες περνάει…
Έξω απ’ την πολιτεία ο Γιάννος πολεμάει.

Ιωσήφ Ραφτόπουλος

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: