Παγκόσμια Μέρα Ποίησης η σημερινή. Οι ποιητές έχουν την τιμητική τους. Όμως, τι είναι ποίηση; Γιατί γράφονται ποιήματα;

“Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ‘ρθεις  να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε…”

Μια συνοπτική παρουσίαση πέντε βιβλίων του γενάρχη της αμερικάνικης αστυνομικής λογοτεχνίας Ντάσιελ Χάμετ

Εκεί στην ταράτσα είχανε στήσει το αντιαεροπορικό τους, ένα όπλο περίφημο που, άμα έλειπε ο αξιωματικός τους, πιο νέος απ’ ολουνούς τους (ένα σκυλί με χοντρά γυαλιά, αιμοβόρο πράμα που λεγόταν Ερβινγκ) τον ανέβαζαν το Μανωλάκη, του το δείχνανε, του το ξηγούσανε, τον αφήνανε να το ψηλαφά.

“Μα άκουσα το Σεραφείμ
από τηλεοράσεως
πώς ν’ αποφύγω να διαβώ
τις πύλες της κολάσεως…”

“Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε…”
Τάκης Σινόπουλος

“Τα λόγια των πολιτικών είν’ ωραία
χαίρεσαι να τ’ ακούς…”

Ο μεγάλος ποιητής που συμπορεύτηκε με το ΕΑΜ «επί σαράντα περίπου χρόνια, γράφοντας πολλά αριστουργηματικά ποιήματα, παραπλανήθηκε με τον ιδεαλισμό του. Και ντρεπόταν γι’ αυτό, τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα…»

Ο Ιμπραχίμ Νασράλα είναι Παλαιστίνιος ποιητής και μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε το 1954 στο Αμάν  της Ιορδανίας, σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων όπου βρέθηκαν οι γονείς του, καταδιωγμένοι το 1948 από την πατρίδα τους, την Παλαιστίνη.

Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη.