ΤΩΡΑ ΠΕΙΝΑΩ ΓΙΑ τη φωνή, το στόμα τα μαλλιά σου κι αμίλητος και νηστικός γυρνάω στους πέντε δρόμους δε με χορταίνει το ψωμί, η αυγή μ’ αναστατώνει, κι απ’ το πρωί το βήμα σου ψάχνω που κελαρύζει.
“Και γνώριζε πως θα ξυπνήσουμε και τ’ όνειρο δεν θα τελειώσει την αυγή.”
Μια μέρα σαν σήμερα, στις 21 Σεπτέμβρη του Σεπτέμβρη 1934, ερχόταν στη ζωή ο σπουδαίος Καναδός λογοτέχνης και τραγουδοποιός Λέοναρντ Κοέν.
“Ας χωριστούμε, αγαπημένη τώρα που δαγκώνουμε αντάμα της νιότης το κόκκινο ρόδο ως το αίμα μας κτυπά δυνατά μες στις φλέβες και την καρδιά μας δεν μάρανε ακόμα των χρόνων το βάρος…”
“-Να μην ξεχαστεί ο φασισμός! Τώρα σηκώνει πάλι το κεφάλι, τώρα οι άνθρωποι ζούνε μέσα στη σιωπή. Να μην ξεχαστεί ο φασισμός!”
Ο στιχουργός Βασίλης Κανιάρης έγραψε ένα συγκινητικό τραγούδι με αφορμή τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη
“Τ’ άνθη μου τι να τα κάνεις σε τόπο που ύπουλα σε κοιτούν Τα φιλιά μου τι να τα κάνεις σε τόπο που χαραμίζεται η ζωή…”
Ο άνθρωπος ήθελε λίγη δόξα. Είναι τόσο χαριτωμένο πραματάκι αυτή η δόξα, η οποιαδήποτε δόξα! Τη ζήτησε επιμόνως από την πρώτη του νεότητα. Είχε όμως συνεχείς και απρόβλεπτες αποτυχίες…
Κι όταν θα σε συναπαντήσω ξανά πολύπαθε σύντροφε στο επόμενο σταυροδρόμι της ζωής μας, να σταθώ αυτή τη φορά άξιος, δυνάμενος και αποφασισμένος, σε τούτη την κορύφωση των αδικαίωτων αποφάσεων που όμως πρέπει πάραυτα να δικαιωθούν από την αναγέννηση, από την ανάταση κι από τον ανελέητο αγώνα των παραδαρμένων, των πτωχευμένων και των ηττημένων.
“…οι ανθρώποι χασκαρίζουνε. Άσε τους να γελάνε: οι Δον Κιχώτες παν μπροστά κ’ οι Σάντσοι ακολουθάνε!”…
