Η Κατιούσα προτείνει: “Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε”, του Σταύρου Τσιώλη και του Χρήστου Βακαλόπουλου

Η Κατιούσα προτείνει την ταινία του Σταύρου Τσιώλη και του Χρήστου Βακαλόπουλου, “Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε”. Πρόκειτα για μια κωμωδία με βαθιά την αίσθηση της τραγικότητας, ένα άγνωστο- στο ευρύ κοινό – αριστούργημα. Η ελληνική επαρχία της δεκαετίας του ’90 προσεγγίζεται  με σχεδόν ποιητικό τρόπο.

Ένα χωριό της Αρκαδίας καλεί ένα «διάσημο» αγιογράφο και τον βοηθό του, τους Θεοφάνη και Θεοδόση, να αποκαταστήσουν τις φθαρμένες τοιχογραφίες ενός ιστορικού ναού. Ο Θεοφάνης είναι ερασιτέχνης αστρονόμος και ο Θεοδόσιος ασχολείται με διάφορες κομπίνες. Κάποια στιγμή φτάνει μια νέα κοπέλα για να δουλέψει μαζί τους στη συντήρηση των έργων τέχνης, τελικώς καταλήγει να τους υπηρετεί. Με σχεδόν μαγικό τρόπο διαρρέει η φήμη ότι πρόκειται περί αγίων κι έτσι μετά από διάφορα ευτράπελα, πιστοί συρρέουν στην εκκλησία για να τους δουν.

Δείτε την ταινία εδώ:

Σενάριο – σκηνοθεσία: Βακαλόπουλος Χρήστος, Τσιώλης Σταύρος

Ηθοποιοί: Μπακιρτζής Αργύρης, Βλάχος Δημήτρης, Μασκλαβάνου Δώρα, Κέκκος Νικόλαος, Παπαχρήστου Αίμιλυ, Γαβρήλου Έβελιν, Θεοδώρου Θύμιος, Θεοδώρου Στράτος, Τσαρούχας Κώστας, Ψυχογιού Δήμητρα, Μπούλη Γούναρη Ντίνα, Κομποτιάτης Δημοσθένης, Μπόγρης Νίκος, Βακαλόπουλος Χρήστος, Τσιώλης Σταύρος και άλλοι

Βραβεία – Διακρίσεις: Βραβείο σκηνοθεσίας – Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (33ο), Βραβεία σεναρίου – Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (33ο). Κρατικό βραβείο ποιότητας ΥΠΠΟ – Φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

O Σταύρος Τσιώλης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1937. Θεωρείται -και είναι – ένας πολύ καλός και έμπειρος κινηματογραφιστής. Από τον «Μικρό Δραπέτη», την πρώτη του ταινία, το 1968, μέχρι το «Φτάσαμεε!..», την τελευταία του, έχει κάνει πολλές – και καλές – ώρες κινηματογραφικών πτήσεων! Η «Κατάχρηση Εξουσίας», που γύρισε το 1970, παίχτηκε σε 36 χώρες και θεωρείται μια από τις εμπορικότερες ελληνικές ταινίες.

Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά, το 1985, επιστρέφει με την ταινία «Μια Τόσο Μακρινή Απουσία», καθόλου τυχαίος ο τίτλος. Ακολουθούν δυο ταινίες, «Σχετικά με το Βασίλη», 1986, και «Ακατανίκητοι Εραστές», 1988. (Η τελευταία επιλέχτηκε και παίχτηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης).

Στηριζόμενος σε επαγγελματίες, αλλά και, κυρίως, σε ερασιτέχνες ηθοποιούς (φίλοι του παιδικοί και άλλοι «Καππαδόκες»), προσπάθησε να καταγράψει και να εξηγήσει «μικρά καθημερινά κοινωνικά και προσωπικά στιγμιότυπα και γεγονότα».«Ερωτες Στη Χουρμαδιά», «Παρακαλώ, Γυναίκες Μην Κλαίτε», «Χαμένος Θησαυρός του Χουρσίτ Πασά…» και τέλος το «Φτάσαμεε!..» είναι οι ταινίες «της τρέλας», του «φευγάτου», πια, Σταύρου Τσιώλη! Αυτός ο βαθύς γνώστης της κινηματογραφικής τέχνης και τεχνικής, αρνείται τις γνώσεις του και καταφεύγει στο μινιμαλισμό, που σε κάποιες στιγμές αγγίζει τον ερασιτεχνισμό!