Το απεργιακό ποτάμι πλημμύρισε τους δρόμους της Άρτας – Πρωτοφανής η απεργιακή κινητοποίηση (ΦΩΤΟ)

Πρωτοφανής, για τα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον, απεργιακή κινητοποίηση στην Άρτα, ήταν ή εξέλιξη μιας σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση, στον αγώνα για τη ζωή και το μέλλον της εργατικής τάξης. Η οργή και η αγανάκτηση έγινε ποτάμι με πάνω από 1.200 διαδηλωτές και διαδηλώτριες που κατέκλυσαν τους δρόμους της Άρτας. 

Με πλήρη διάταξη όλα τα σωματεία έδωσαν το δικό τους παρών, με ξεχωριστή τη συμμετοχή των γυναικών στα μπλόκ του σωματείου του πτηνοτροφικού συνεταιρισμού, των καθαριστριών, του νοσοκομείου, των ιδιωτικών υπαλλήλων, των εργοστασίων με το συνδικάτο Γάλα – Τρόφιμα – Ποτά. Έδωσαν την δική τους απάντηση σε όλους αυτούς που κάνουν τη ζωή μας κόλαση για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα και στη βαρβαρότητα που μας καταδικάζουν.

 Ξεχώρισαν με τη δυναμική τους το συνδικάτο οικοδόμων, οι φοιτητές, ενώ το δικό τους τόνο έδωσαν και οι απόμαχοι της δουλειάς με μαζική συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση. Στην Συγκέντρωση χαιρέτισαν εκπρόσωποι από το σύλλογο φοιτητών Γεωπονίας, από την ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Άρτας, από  τους Επαγγελματίες – Βιοτέχνες – Εμπόρους, από τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο Άρτας, ενώ η Κεντρική ομιλία (ολόκληρη πιο κάτω) έγινε από το Εργατικό Κέντρο Άρτας. Στη συγκέντρωση διαβάστηκε χαιρετισμός από τον Δικηγορικό Σύλλογο που συμμετείχε με αποχή από τη δουλειά, στην απεργιακή κινητοποίηση. 

   Με τις σημερινές μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις οι χιλιάδες εργαζόμενοι έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα σε κράτος και εργοδοσία ότι δεν θα πεινάσουν, δεν θα κρυώσουν, δεν θα μπουν στο στόχαστρο οι εργατικές – λαϊκές οικογένειες για τα κέρδη των λίγων.

Η σημερινή απεργία είναι μήνυμα κλιμάκωσης του αγώνα. Μήνυμα ξεσηκωμού σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή. Τώρα είναι ανάγκη ο εργαζόμενος λαός να βγει πρωταγωνιστής στο προσκήνιο για ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Όλοι στα Συνδικάτα – Όλοι στον αγώνα!. 

Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες.

Λαέ της Άρτας.

Ζούμε σε μια περίοδο που στις ειδήσεις γίνεται ο κακός χαμός για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Όλοι συναγωνίζονται για το ποιος θα παρουσιάσει καλύτερα τον δύσκολο χειμώνα που είναι προ των πυλών. 

Η υπουργός ενέργειας του Βελγίου υπολόγισε ότι οι δύσκολοι χειμώνες θα είναι… 5 με 10. 

Ο Γάλλος πρόεδρος, κουνώντας το δάχτυλο στον λαό του μίλησε για το τέλος της «αφθονίας» και της «ανεμελιάς».

Ο Άδωνις γυροφέρνει στα σούπερ μάρκετ για να δει αν τα καλάθια της νοικοκυράς είναι μεγάλα για να χωράνε την απόγνωση που έχει χτυπήσει ταβάνι. 

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σόιμπλε, έγινε πλασιέ των πουλόβερ,  λέγοντας στον Γερμανικό λαό να μην είναι κακομαθημένος απλά να φορέσει ένα πουλόβερ και αν δεν του φτάνει να βάλει και δεύτερο.  

Στη Δανία διαφημίζουν σαν καινοτόμα την ιδέα να καταναλώνουν οι Δανοί  ληγμένα τρόφιμα που προορίζονται για τις χωματερές, για να χτυπήσουν έτσι τον πληθωρισμό.

Τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα προσαρμόστηκαν κατάλληλα. Ντύθηκαν για τα καλά από τις χοντρές ευχαριστίες του Λάτση για τη βοήθεια τους στην επένδυση του Ελληνικού. Εξασφάλισαν ζεστό ύπνο μετά τη δήλωση του Αμερικανού πρέσβη ότι, δεν έχει καμιά αγωνία για το ποιος θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, αφού οι «καλές» ελληνοαμερικανικές σχέσεις  είναι δεδομένες.

Οι ντόπιοι υπουργοί, πιο προχωρημένοι, μας προειδοποιούν ή να προσαρμοστούμε ή να πεθάνουμε. Κρίνοντας βέβαια από το τελευταίο νομοσχέδιο για την υγεία, είναι προφανές ότι μας έχουν για πεθαμό. Γιατί η κατάργηση της αποκλειστικής απασχόλησης για τους γιατρούς του ΕΣΥ δεν είναι ένα μέτρο που αφορά κυρίως τους γιατρούς αλλά τον λαό. Επίσημα πλέον θα γίνονται βορά στους μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους όλοι οι ασθενείς. 

Γιατί, όμως, όλος αυτός ο «βομβαρδισμός»; Υπάρχει, αλήθεια, κανείς που δεν έχει δει στη ζωή του ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και χρειάζεται να του το επισημαίνουν μέρα-νύχτα;

Πώς έπαθαν ξαφνικά τέτοια «κρίση ειλικρίνειας» αυτοί που το 2020 πανηγύριζαν για την «πρωτοφανή ανάπτυξη» που θα έφερνε η «βροχή χρημάτων» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το 2021 μιλούσαν για «αναμενόμενο πληθωρισμό που δεν πρέπει να εμπνέει ανησυχία»;

Όσο η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων εστιάζει στο πόσο «θα κρυώσει» τον χειμώνα ο λαός, που έχει μείνει «πανί με πανί», μόνο 120   εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες μετράνε πρωτοφανή ρεκόρ: Η καθαρή κερδοφορία τους το α’ εξάμηνο του 2022 έφτασε τα 5,34 δισ. ευρώ και αποτελεί την κορυφαία επίδοση όλων των εποχών για εξάμηνο.

Έτσι, με τη συνεχή επισήμανση του πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση και του ότι «τα χειρότερα είναι μπροστά», προσπαθούν να καλλιεργήσουν τον φόβο και την παράλυση, να εμπεδωθεί ότι ούτε τώρα, ούτε ποτέ δεν θα είναι καιρός για διεκδικήσεις, μέχρι να ξεπεραστεί και αυτή η «έκτακτη κατάσταση» την οποία προκάλεσε ένας ακόμα «εξωγενής» και «απρόβλεπτος» παράγοντας μετά τον κορονοϊό, ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Βέβαια, ο σημερινός πληθωρισμός μόνο «ουρανοκατέβατος» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Άλλωστε αρκεί μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για να διαπιστώσει κανείς ότι το πρόβλημα είχε εμφανιστεί και υπήρχε στη συζήτηση αρκετούς μήνες πριν το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος το επέτεινε. 

Σε μεγάλο βαθμό, είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα της «επεκτατικής» πολιτικής που επιλέχθηκε τόσο στην ΕΕ, όσο και στις ΗΠΑ για να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική κρίση του 2020. Ήταν τότε που η κυβέρνηση της ΝΔ πανηγύριζε για την «ωριμότητα της ΕΕ που διδάχθηκε από τα λάθη του παρελθόντος και δίνει συλλογική απάντηση στο κοινό πρόβλημα», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «τον κόσμο που αλλάζει», τη «χρεοκοπία των νεοφιλελεύθερων δογμάτων» και κατηγορούσε τη ΝΔ ότι δεν είναι ικανή να διαχειριστεί τη συγκεκριμένη πολιτική γιατί «δεν την πιστεύει». Το Ταξικό Εργατικό Κίνημα προειδοποιούσε  ότι και με την επεκτατική πολιτική, όπως παλιότερα με την περιοριστική, τα βάρη θα φορτωθούν στον λαό, έστω και με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τις γνωστές περικοπές και τους φόρους, δηλαδή με τον πληθωρισμό και το υπέρογκο χρέος που θα κληθεί να πληρώσει.

Δεν έχει καμία απολύτως βάση η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι, αν εξαιρέσει κανείς τον «εισαγόμενο» πληθωρισμό, όλα τα άλλα στην οικονομία πάνε τέλεια, οι επενδυτές κάνουν «ουρά» και η ανεργία εξαφανίζεται. Σίγουρα, δεν έχουν καμία αξία τα αυγουστιάτικα πανηγύρια για τη (μία ακόμα) «έξοδο από τα μνημόνια», την ώρα που οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων και οι συνέπειές τους παραμένουν «στη θέση τους», με τον μέσο μισθό για το σύνολο των ασφαλισμένων στον ΕΦΚΑ να μην ξεπερνάει τα 820 ευρώ, ενώ για τη μερική απασχόληση, που «σπάει κόκκαλα» ειδικά στη νεολαία, ο μέσος μισθός μόλις που φτάνει τα 330 ευρώ!

Τους καλοκαιρινούς μήνες ζήσαμε και την αποκάλυψη του κυβερνητικού μύθου περί «κατάργησης της ρήτρας αναπροσαρμογής» στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος. Το μόνο που έγινε ήταν αυτή να ενσωματωθεί στις τιμές που ανακοινώνουν πλέον κάθε μήνα οι εταιρείες- πάροχοι, με αποτέλεσμα αυτές να αυξηθούν μέχρι και 10 φορές μέσα σε δύο μήνες. Οι επιδοτήσεις που ανακοινώνει κάθε μήνα η κυβέρνηση, προέρχονται κατά μεγάλο μέρος από τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού και τις διάφορες εισφορές που πληρώνουμε με τους λογαριασμούς του ρεύματος. Πρόκειται, δηλαδή, για χρήματα που τα ληστεύουν από εμάς και τα δίνουν σαν επιδοτήσεις στις εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. 

 Πώς γίνεται, όμως, την ίδια στιγμή, να διαβάζουμε ότι κάποια χρηματιστήρια αποφασίζουν πως μια μεγαβατώρα ρεύματος θα κοστίζει ως και 1000 ευρώ; Υπάρχει κάποιος αντικειμενικός λόγος να συμβαίνει αυτό, όταν η συγκεκριμένη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας θα παράγεται από τον σταθμό «Πτολεμαΐδα V» σε μόλις 5,5 δευτερόλεπτα (!) βάσει της ισχύος του; 

Εκτός βέβαια από αυτούς που μας λένε «τα κεφάλια μέσα γιατί έρχεται δύσκολος χειμώνας», υπάρχουν και αυτοί που λένε «τα κεφάλια μέσα μέχρι τις εκλογές και τότε να αλλάξει η κυβέρνηση». Ταυτόχρονα, σε μια «ψιχουλομαχία» που, εκτός των άλλων, αποτελεί και επίθεση στη συνείδηση ειδικά της νεολαίας για να μάθει να «βολεύεται» με τα «ελάχιστα», συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει τα περισσότερα επιδόματα φτώχειας και ανέχειας. Οι λακέδες του καπιταλισμού εμπορεύεται αδίστακτα ό, τι βγάζει κέρδος, ό, τι διαλύει τις συνειδήσεις.  

Είναι η άλλη όψη του νομίσματος, που εμπορεύεται το έγκλημα, τον βιασμό. Σε κοινή θέα και πανελλαδική εμβέλεια, «πουλάνε» κάθε δευτερόλεπτο τηλεθέασης πολύ ακριβά, ξεσκίζοντας παιδικές ψυχές. «Ποτίζουν» τα μάτια και τη συνείδηση των θεατών τους με «αρρώστια». Διαρροή πληροφοριών, δικογραφιών, κατηγορητηρίων… Το κράτος και οι μηχανισμοί του δουλεύουν κανονικά. Και μοιράζουν σε κομματάκια το προϊόν για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Λεπτομέρεια: Εκτός από το 12χρονο κορίτσι, το οποίο συνεχίζουν να κακοποιούν κάθε μέρα δημοσιογράφοι – τσαρλατάνοι, υπάρχουν κι άλλα 7 παιδιά, τα αδέρφια της… Στα μεγάλα τραπέζια των τηλεοπτικών βόθρων κατακρεουργούν και κατασπαράζουν τη 12χρονη, το 4χρονο, το 10χρονο, την 8χρονη… Μικρά παιδιά, που αν προσπαθήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον να εναντιωθούν στη σαπίλα όπου γεννήθηκαν και έζησαν, το ίδιο το σύστημα φροντίζει να τα ξεκόψει από κάθε τέτοια προοπτική. Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που πρέπει να μείνει από τις ιστορίες φρίκης, πέρα από την απαίτηση να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να προστατευθούν επιτέλους τα παιδιά, είναι η ανάγκη να «σκοτώσουμε» με τον αγώνα μας το μεγαλύτερο απ’ όλα τα τέρατα: Το σάπιο σύστημα και τις βρώμικες «αξίες» που αναπαράγονται στα λασπόνερά του.

Να σημάνει συναγερμός. Μας δίνουν τη χαριστική βολή, σε μία περίοδο που το λαϊκό εισόδημα κατασπαράζεται από τις αυξήσεις – φωτιά στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. 

Για αυτό μας κουνάνε το δάχτυλο. Θέλουν να μας κάνουν «ντα», για να διαλέξουμε τη σωστή πλευρά, της δικής τους ιστορίας. 

Νύχτωσαν μακριά.  Και η Μαρία Αντουανέτα νόμιζε ότι θα πει την τελευταία λέξη στην ιστορία. Ακόμα όμως το κεφάλι της κοιτάζει με απορία το κενό και αναρωτιέται: Αφού  δεν έχουν ψωμί να φάνε γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι; Σ’ αυτή την απορία δίνουν απάντηση οι απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα. Ο καπιταλισμός θα έχει την τύχη της Μαρίας Αντουανέτας, και οι λακέδες τους την τύχη των σύγχρονων Ιαβέρηδων. Και δεν χρειάζεται να πάρουν μάστερ στον Μαρξισμό. Και Βίκτορ Ουγκώ να διαβάσουν θα το καταλάβουν. 

  Τους το λέμε καθαρά . τα περιθώρια έκλεισαν. Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο. Ο λαός θα σώσει το λαό. Η καταδίκη της εργοδοσίας για το θάνατο του Χρήστου Ζορμπά, έδειξε ότι, όταν η εργατική τάξη αγωνίζεται συσπειρωμένη μπορεί να νικήσει. Τα ίδια μηνύματα έρχονται από μια σειρά χώρους από όλη την Ελλάδα. που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.

Όλοι στον αγώνα ενάντια στην ακρίβεια και στην φοροληστεία, για την υπεράσπιση του εργατικού- λαϊκού εισοδήματος. Για Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

Συνεχίζουμε την άλλη Πέμπτη 17/11 , με τη μεγάλη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 7.οο το απόγευμα από την πλατεία Κιλκίς.

Απεμπλοκή από τον πόλεμο με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο.

Να μην χρησιμοποιηθούν ευρωατλαντικές υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία.

Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.

Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε ούτε να ματώσουμε για τα συμφέροντα των λίγων, για τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας! 

Δε θα πληρώσουμε με φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, με διακοπές ρεύματος και δυσβάστακτους λογαριασμούς τους πολεμικούς εξοπλισμούς. 

Εργατικό Κέντρο Άρτας