49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή: «Είναι γραφτό η πιο μαύρη νύχτα να φέρει το φως…»

Άρθρο της Έλενας Μποτζιολή, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, για το 49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή. Αναδημοσιεύεται από το NEWS 24/7

«Είναι γραφτό η πιο μαύρη νύχτα να φέρει το φως και δεν είναι απλώς μια ευχή του ποιητή, αλλά μια υπόσχεση σε εκκρεμότητα… Αυτή η υπόσχεση δίνεται από χιλιάδες νέους και νέες στις εκδηλώσεις του 49ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – “Οδηγητή”, του μεγαλύτερου πολιτικού – πολιτιστικού γεγονότος της χώρας, που οδεύοντας προς τα 50 του χρόνια, έχει καταφέρει να διατηρεί αναλλοίωτη την αρχική του “ορμή”, να ανανεώνεται, να γίνεται όλο και καλύτερο, προσφέροντας αξέχαστες στιγμές σε κάθε επισκέπτη.

Διανύουμε εποχές που το σύστημα συνεχώς φροντίζει, όχι απλώς να καλύπτει τα πάντα με τα σκοτάδια του, αλλά να τα κάνει όλο και πιο πυκνά, να τα απλώνει σε όλο και πιο σκοτεινές αποχρώσεις του μαύρου. Αποδεικνύεται καθημερινά ότι το κράτος και οι κυβερνήσεις δεν σταματούν να μας υπενθυμίζουν τις προτεραιότητές τους και τα συμφέροντα που υπηρετούν, όσο ταυτόχρονα υποβαθμίζουν τις ανάγκες της κοινωνίας και αδιαφορούν για την προστασία της. Δεν δίνουν δεκάρα για τους όρους που ζει, που δουλεύει, για τις συνθήκες που την αφήνουν εκτεθειμένη μπροστά σε φυσικά φαινόμενα και καταστροφές.

Μία ατράνταχτη απόδειξη των παραπάνω βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα, όπου η υπερπροσπάθεια των κατοίκων να σώσουν ό,τι σώζεται στις μεγάλες πυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα, συγκρούονταν με μια σειρά κρατικών επιλογών να αδυνατίσουν την πρόληψη και την πυροπροστασία βάζοντάς τες στο γνωστό επικίνδυνο, αντιλαϊκό ζύγι του πόσο κοστίζουν… Μόνο που αυτό το ζύγι βγάζει μόνιμα χαμένο τον λαό και ενισχύει τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Άλλωστε, η εικόνα με τα πυροσβεστικά οχήματα να παίρνουν θέση δίπλα σε δυνάμεις καταστολής για να πραγματοποιήσουν έξωση σε σπίτι μονογονεϊκής οικογένειας στα Πατήσια, τη στιγμή που ήταν σε εξέλιξη μεγάλα πύρινα μέτωπα θα μείνει στην ιστορία. Και θα μείνει στην ιστορία ως ένα στιγμιότυπο απόλυτα αντιπροσωπευτικό του κράτους τους. Ενός κράτους εχθρικού απέναντι στον λαό και ταυτόχρονα ικανού να υπηρετεί τους σχεδιασμούς των λίγων. Αντικατοπτρισμός της πολιτικής που επιβάλλει η κυριαρχία των εκμεταλλευτών. Φαίνεται ότι έχουν βάλει σκοπό όποιο σπίτι γλιτώνει από την πύρινη λαίλαπα να κινδυνεύει από τα αδίστακτα funds…

Όμως, σε τέτοιου είδους καταστάσεις, όπως οι πυρκαγιές, όπου η κρατική γύμνια είναι παραπάνω από εμφανής και έχει πια μετατραπεί σε επικίνδυνη για τη ζωή του λαού, αναδεικνύεται η ανάγκη της οργάνωσης και της λαϊκής δράσης. Η συγκινητική ανταπόκριση κατοίκων, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων, που έδωσαν τη μάχη μαζί με τα κλιμάκια του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που βρέθηκαν ακόμα ένα καλοκαίρι πρωτοπόρα στη μάχη, το αποδεικνύει.

Είναι τέτοιες οι περιστάσεις όπου επιτρέπει να γίνεται συνείδηση και να ενισχύεται το σύνθημα “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό”, που επιβεβαιώνεται κάθε φορά και δυναμώνει εκεί που γεννήθηκε: Στην πρώτη γραμμή της μάχης και της λαϊκής κινητοποίησης, εκεί που μετουσιώνεται σε αλληλεγγύη και αγώνα. Που παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται αντιληπτό ως απαραίτητο συστατικό αγωνιστικής συνέχειας. Που μεταμορφώνεται από σύνθημα σε στάση ζωής και δράσης, είτε πρόκειται για την καθημερινή πάλη για το μεροκάματο είτε για την τιτάνια προσπάθεια υπεράσπισης της ζωής, της περιουσίας και του περιβάλλοντος απέναντι στην πύρινη λαίλαπα και την εγκληματική κρατική αδιαφορία. Είτε πρόκειται για τα δικαιώματα στις δωρεάν σπουδές, στην αξιοπρεπή δουλειά, για την αποτροπή πλειστηριασμών, για οτιδήποτε απειλεί τον λαό, αυτό το σύνθημα μπορεί να φουντώσει και να αποκαλύψει από τη μία το κράτος που υπηρετεί τους λίγους και από την άλλη τη λαϊκή αλληλεγγύη και δράση που είναι η μόνη που μπορεί να δίνει ανάσες.

Αυτές τις “ανάσες” έχουμε την ευκαιρία να δυναμώσουμε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στις 8 Οκτωβρίου, ψηφίζοντας “Λαϊκή Συσπείρωση”, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα, εκλέγοντας κομμουνιστές δημάρχους, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, που θα είναι συμπαραστάτες στους αγώνες και τις διεκδικήσεις του λαού και της νέας γενιάς και όχι “υπηρέτες” της αντιλαϊκής πολιτικής.

Γι’ αυτό, λοιπόν, μπορεί η μαυρίλα του συστήματος να διαχέεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας και να μας υπενθυμίζει καθημερινά και σε διαφορετικές περιπτώσεις την προσωρινή κυριαρχία του, όμως, με αυτόν τον τρόπο, η λάμψη του κόσμου, που παλεύουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να έρθει και ονειρευόμαστε να χτίσουμε, θα μοιάζει πιο φωτεινή, θα λάμψει ακόμα περισσότερο και θα φωτίσει με τρόπο φαντασμαγορικό τον μακρινό ορίζοντα. Έτσι, θα είναι ετερόφωτες από την ιστορική ανάγκη της επαναστατικής αλλαγής του κόσμου οι δικές μας μέρες, οι μέρες που τα σκοτάδια θα είναι πια παρελθόν και θα σβήσουν από τη δίψα μας για τον ωραίο, για τον μεγάλο, για τον συγκλονιστικό κόσμο του αύριο. Τότε θα ξημερώνουν οι μέρες που θα “γίνουν τα σκοτάδια λάμψη”, όπως λέει και το σύνθημα του 49ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – “Οδηγητή” και το μαύρο θα πνιγεί από το κόκκινο της ελπίδας και του δίκιου, το κόκκινο της αναγκαιότητας των καιρών, το κόκκινο του μέλλοντος και των ανθρώπων του μόχθου, το κόκκινο του σοσιαλισμού».