Γιατί χαίρεται με το Μεταξά ο Πλεύρης και χαμογελά πατέρα; Διθύραμβοι για το δικτάτορα και κατά φαντασίαν “απαγόρευση αριστερών” για αναφορά του στα σχολικά βιβλία από το βουλευτή

Ρίγη ενθουσιασμού προκαλεί το βιβλίο ιστορίας της Στ’ Δημοτικού στο γαλάζιο βουλευτή, που αναπολεί την – ανύπαρκτη – εποχή που η αριστερά “απαγόρευε” αναφορές στο Μεταξά στα σχολικά εγχειρίδια.

Πολλοί θα θυμάστε πριν λίγα χρόνια, όταν ο Νίκος Δένδιας έπλεκε το εγκώμιο του Ι. Μεταξά, δηλώνοντας πως δεν πρέπει να χαρίζεται στη Χρυσή Αυγή. Αυτό που δε θυμάστε, αλλά ευτυχώς βρέθηκε ο Θάνος Πλεύρης να μας φρεσκάρει τη μνήμη, ήταν τότε που “το κόμπλεξ των αριστερών” (sic) “απαγόρευε” κάθε αναφορά στο Μεταξά”, στα σχολεία. Νομίζω όλοι μας έχουμε να πούμε μια ιστορία για τότε που μαθαίναμε για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και τον Άρη στα σχολικά βιβλία, για τότε που απαγορευόταν το “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει” στις σχολικές γιορτές και επιβαλλόταν μόνο αντάρτικα στις σχολικές χορωδίες. Τι, όχι;

Ευτυχώς πάντως που στις μέρες μας τα πράγματα έχουν αλλάξει κι έχει τσακιστεί η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, όπως διαπίστωσε ο βουλευτής της ΝΔ διαβάζοντας την κόρη του που πηγαίνει στο δημοτικό. Για του λόγου το αληθές, παραθέτει αποσπάσματα από το βιβλίο ιστορίας της Στ’ δημοτικού, όπου εξαίρονται οι στρατιωτικές προετοιμασίες του δικτάτορα κι αυτός εμφανίζεται να αρνείται το τελεσίγραφο του Ιταλού πρέσβη Γκράτσι “εξ ονόματος όλων των Ελλήνων”. Πολύ όμορφα είναι βέβαια και άλλα αποσπάσματα του ίδιου κεφαλαίου, που δεν παραθέτει ο Θ. Πλεύρης, σχετικά με την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, η οποία περιγράφεται ως εξής: “Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου πολλά δημοκρατικά πολιτεύματα κατέρρευσαν  (σ.σ. από μόνα τους να υποθέσουμε) και τα διαδέχθηκαν δικτατορίες. Στη Γερμανία το 1933 πήρε την εξουσία ο αρχηγός του ναζιστικού κόμματος Αδόλφος Χίτλερ, που υποσχόταν να ξανακάνει τη χώρα υπολογίσιμη δύναμη από τους αντιπάλους της. Από το 1922 στην Ιταλία είχε επικρατήσει ο ιδρυτής του φασιστικού κόμματος.” Με ελάχιστες αλλαγές, το συγκεκριμένο απόσπασμα είμαστε βέβαια ότι άνετα θα το προσυπέγραφε και ο πατήρ Πλεύρης, από τον οποίο ως γνωστόν ο γιος του παλεύει συγκινητικά να αποστασιοποιηθεί. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και ο Μεταξάς να τους ενώνει στα οικογενειακά τραπέζια.

Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι μπορείς να βγάλεις το Μεταξά από ένα σχολικό εγχειρίδιο, σίγουρα όμως δεν μπορείς να βγάλεις το φασισμό από τα κιτάπια των Πλεύρηδων.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: