Για πολύ καιρό ο Έλιοτ θεωρήθηκε σαν ο ποιητής της εξέγερσης, ο ποιητής της απελπισίας, ο επικριτής που έσπασε την κρούστα μιας κοινωνίας για να δείξει – τόσο εύγλωττα – στην Έρημη χώρα την κενότητά της. Πάρα πολύ γρήγορα όμως, στην πραγματικότητα, φάνηκε πως ήταν και κάτι άλλο: Ο εξεγερμένος γρήγορα έδωσε τη θέση του στο στρατευμένο συντηρητικό.

– Αυτός είναι ο Παπαδιαμάντης, μου ψιθύρισαν. Ένιωσα ένα ιερό δέος σα να έβλεπα κάτι το υπερφυσικό. Μέσα στη βροχή και τον άνεμο μου φάνηκε σαν μαύρο πουλί, διωγμένο από την καταιγίδα, που ήρθε ν’ απαγκιάσει στο φτωχό καφενεδάκι.

Ο Φώτης Αγγουλές βρέθηκε στη φυλακή όπως βρέθηκαν οι χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης. Η κατηγορία σε βάρος του ήταν γελοία και φτιαχτή, όπως ήταν κι όλες oι κατηγορίες των συγκρατουμένων του. Η σύλληψή του προκάλεσε τη διεθνή αγανάκτηση. Την ίδια αγανάκτηση προκάλεσε και στον τόπο του, που γνώριζαν τα αισθήματά του και την αξία του.

Στις 28 του Δεκέμβρη 1925, βρίσκεται απαγχονισμένος, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στο Λένινγκραντ, ο Ρώσος ποιητής Σεργκέι Αλεξάντροβιτς Γεσένιν. Είχε γεννηθεί στις 3 του Οκτώβρη 1895. Ο Γεσένιν συγκαταλέγεται στους πιο δημοφιλείς Ρώσους ποιητές του 20ου αιώνα.

Κι όμως, αν και συνομήλικοι σχεδόν, τάφερε η μοίρα να γίνει αυτός δάσκαλός μου και εγώ μαθητής του…

Το έργο της βέβαια αυτονομείται από τη μετέπειτα πολιτική της διαδρομή. Ή μάλλον, για την ακρίβεια, αυτή η ίδια διάλεξε να αυτονομηθεί από το δικό της έργο, και τις ιδέες που εξέφραζε τον καιρό που έγραφε αυτά τα βιβλία. Και αυτά ακριβώς είναι που μένουν σήμερα -και θα μείνουν διαχρονικά- ως χρυσή παρακαταθήκη, για την παιδική -και όχι μόνο- λογοτεχνία…

Η απόδοση ριζοσπαστικών αντιλήψεων στην Ώστεν έχει να κάνει περισσότερο με σύγχρονα άγχη σχετικά με την οικειοποίηση της κληρονομιάς της από Τόρηδες πολιτικούς, μεταξύ των οποίων και η ίδια η Τερέζα Μέι. Στην ΕΣΣΔ η εκδοτική έκρηξη των βιβλίων της συμπίπτει με την περίοδο της γκλάσνοστ και της περεστρόικα, ενώ γνώρισε νέα ύψη μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση από το 1991.

Στις 16 του Δεκέμβρη 1974 έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης. Ένας άλλος μεγάλος μας, ο Τάσος Λειβαδίτης, γράφει για τον Βάρναλη, με αφορμή την κυκλοφορία της ποιητικής του συλλογής «Ελεύθερος Κόσμος».

Ο Μποστ υπήρξε αναμφίβολα ανάμεσα στους σημαντικότερους πολιτικούς γελοιογράφους του αιώνα που μας πέρασε. Τόσο η αισθητική αξία των σκίτσων και των πινάκων του, όσο και ο χιουμοριστικός, προοδευτικός και συνάμα αιχμηρός λόγος των γελοιογραφιών, χρονογραφημάτων και θεατρικών του έργων, τον κατέστησαν από τους δημοφιλέστερους και ευρύτερα αναγνωρίσιμους εκπροσώπους τους τέχνης του.

Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα, και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε;