“…Τι εδώ είναι Πάσχα. Και το θέλουμε ως το τέλος Πάσχα. Πάσχα πλατύ, Πάσχα τρανό σαν την καρδιά μας, Πάσχα για οχτρούς, Πάσχα για φίλους, Πάσχα για όλους…”
“…Αν μια στιγμή βασίλευε κάτω στη Γης ισότητα, η βασιλεία Μου θα ’παυε, δε θα ’χα εγώ πού να σταθώ.”
“…Βάφει τ’ αυγά της νέας Λαμπρής και του μπαξέ σας τα τριανταφυλλάκια, βάφει και τα πουκαμισάκια τους τα τρυπημένα από τα βόλια και τα πουκαμισάκια τους πλατειές σημαίες αγερολάμνουν κ’ οι νιοι λεβέντες τα κρατούν και παν μπροστά στην ιστορία. Και νάτοι ολόμπροστα, να ο Χρήστος, κι ο Αβραάμ, νάτος κι ο Πάνος…”
“…Απ’ εξορία, φυλακή, όλα τα χρόνια πήγες και πριν προλάβεις να χαρείς πάλι στα ξερονήσια. Το κόμμα που σ’ άνδρωσε το τίμησες πολύ,..”
“…Κι εκεί που αρχίζει η προσδοκία του κόσμου, πάντα ένας Ιούδας σπέρνει πάλι την αμφιβολία στις αναποφάσιστες συνειδήσεις, για να μεσουρανήσει η μέγιστη θανάσιμη αμαρτία,..”
“…Να ΄σαι αυτό που δεν ήταν οι άλλοι. Μην είσαι χαζός. Μην βγεις απ΄το δωμάτιο! Δώσε λόγο ύπαρξης στα έπιπλα εντός. Να γίνεις ένα με την ταπετσαρία. Κλειδαμπαρώσου και ταμπουρώσου πίσω απ΄την ντουλάπα εδώ…”
“Ο Απρίλης κι η Σελήνη μέσα στο άλσος σμίξαν. Το μεσονύχτι μεθυσμένοι περάσαν μ’ ευθυμία. Και τώρα στη γαλήνη είναι απλωμένη ρεμβαστική ματιά, η μελαγχολία…”
“Στο μυαλό μου ζούνε μονάχα οι ίδιες λέξεις. Τριγυρνούν σαν κομψευόμενες χήρες, προσέχοντας να μην βρεθούνε ποτέ η μία απέναντι στην άλλη. Χρόνια πολλά τις βλέπω να παιχνιδίζουν τα βλέφαρα, κάθε φορά που προσπαθώ να τις διώξω”
“Είναι βραδιές που φέρνω γύρα κάποιο δρομάκι αποσπερνό ζητώντας ό,τι έχω χαμένο μήπως το βρω, καθώς περνώ…”
“…δεν αρνηθήκαμε την ψυχή μας γιατί ο πόνος δεν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, γιατί η αγάπη δεν είναι το έσχατο όριο…”
