“Αντιστάσου στην κοινωνία που σαν ξένη σε κοιτά Αντιστάσου και σε μένα κι ας σ’ αγαπώ για αιώνων κατάλοιπα και για συνήθειες – ίσως – που με βολεύουν να τις κρατάω κάποιες φορές κι εγώ…”
Στο ίδιο μπαρ μες στους καπνούς ως τα χαράματα Φωνή που τρίζει και τα λόγια πέφτουν σκόρπια
“Αν θυμάμαι το χέρι σου, λέει, στη Σκόδρα, στο Μπάλατον, στο Μπελογιάννη την τριμμένη σου χλαίνη αν θυμάμαι το χέρι σου που ’τρεμε και κουδούνιζε το κουτάλι στο πιάτο…”
“Αυτό που ζούμε γύρω μας είναι η πρώτη νίκη κι ας το ακούσουνε αυτό του κεφαλαίου οι λύκοι.
Γιατί εδώ σμιλεύουμε με ευλάβεια μεγάλη αυτά που θα ‘ρθουν κάποτε σε κοινωνία άλλη…”
“Η ελευθερία, η μόνη ελεύθερη γυναίκα, μας ψάχνει αγέννητους στο σκοτάδι και γεννημένους στα αίματα, μας θέλει με σημαίες και ταμπούρλα στην ανηφόρα της ζωής…”
Ο Καμίλο πήρε μέρος σ’ εκατό μάχες, ήταν ο έμπιστος του Φιντέλ στις δύσκολες στιγμές του πολέμου, ο όλο αυταπάρνηση αγωνιστής, ο άνθρωπος που τη θυσία την έκανε όργανο για ατσάλωμα του χαρακτήρα του και σφυρηλάτηση του χαρακτήρα του στρατεύματος. (Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, Ο Ανταρτοπόλεμος)
Ο Νεκράσοφ όχι μόνο συμπονούσε το λαό αλλά ταύτισε τον εαυτό του με την αγροτιά της Ρωσίας και αγωνίστηκε γι’ αυτή.
Μπορεί ένα βιβλίο να κρύβει μέσα του τον κόσμο, μπορεί να είναι και το ίδιο ο κόσμος.
Συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, σύντροφοι βρέθηκαν σήμερα στο Νεκροταφείο Καισαριανής για να αποχαιρετήσουν με σεβασμό και αγάπη τον ποιητή, τον συγγραφέα, τον ζωγράφο, τον διανοούμενο Γιώργο Κακουλίδη
“ποτέ δεν θα ‘χω άλλα φεγγάρια πλάι μου ποτέ δεν θα φέγγουν οι νύχτες περισσότερο ποτέ κανένας δεν θα με νιώσει”
