“Ας χωριστούμε, αγαπημένη τώρα που δαγκώνουμε αντάμα της νιότης το κόκκινο ρόδο ως το αίμα μας κτυπά δυνατά μες στις φλέβες και την καρδιά μας δεν μάρανε ακόμα των χρόνων το βάρος…”
“-Να μην ξεχαστεί ο φασισμός! Τώρα σηκώνει πάλι το κεφάλι, τώρα οι άνθρωποι ζούνε μέσα στη σιωπή. Να μην ξεχαστεί ο φασισμός!”
Ο στιχουργός Βασίλης Κανιάρης έγραψε ένα συγκινητικό τραγούδι με αφορμή τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη
“…οι ανθρώποι χασκαρίζουνε. Άσε τους να γελάνε: οι Δον Κιχώτες παν μπροστά κ’ οι Σάντσοι ακολουθάνε!”…
Κι όμως υπάρχουν εκείνοι που εργάζονται μεθοδικά και αόρατα για μιαν άλλη ζωή, λίγοι προς το παρόν και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που το διαισθάνονται…
“Ο Φιλύρας είναι ο πιο πηγαίος απ’ όλους, παλιούς και νεότερους, λυρικός ποιητής της γενιάς του. Φυσικό στοιχείο, αυθόρμητος, ασύνδετος, υπέρλογος, έξαλλος.”
Ρίτσο Ελύτη Σεφέρη και Νερούδα Σαν τετραβάγγελο ύψωσε από ωραία πύλη…
“Έρμη θάλασσα Που η στεριά μέσα σου βαθαίνει Ρίξε λίγο φως Με τα παιδιά σου Με τ’ άσπρα κύματά σου Με τους ποιητές σου Στα πέλαγα γεννημένοι…”
…εις των αιώνων τους αιώνες
“Εκείνος που μας έφυγε, θυμάται το Σεπτέμβριο στην Ιρλανδία, την παλιά μας Κύπρο και την Αφρική. Ευλογεί την ρωμιοσύνη και τη φορά στερνό του ρούχο…”
