Οι στίχοι του ποιητή έγιναν τραγούδι από τον Θάνο Μικρούτσικο (δίσκος “Ο Σταυρός του Νότου”, 1979) με την εμβληματική ερμηνεία του Γιάννη Κούτρα. Από τότε ταξιδεύει από στόμα σε στόμα προς την αθανασία.
Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (γεννήθηκε στις 5 του Ιούνη 1898 και δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 19 Αυγούστου 1936) με την ομορφιά και τη δύναμη της ποίησής του ύμνησε την αγάπη, τραγούδησε το θάνατο και όρθωσε το ανάστημά του στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε μορφή αδικίας.
Θα ‘ρθουν ξανά σα φίλοι για να σου πουν/ πως η αγάπη δεν είναι ίδια παντού … Μην τους εμπιστευτείς…/ Θα σου μιλήσουν με παραβολές για να ξεγελάσουν τον πόνο σου/ κι όταν έρθει η δίσεκτη ώρα θα σου καρφώσουν πάλι/ το μαχαίρι πισώπλατα …/ Γιατί ο φασισμός δεν είναι απερισκεψία, αβλεψία/ ή αποχτημένη συνήθεια, ο φασισμός είναι ιδεολογία…
Σαν σήμερα, στις 3 του Ιούνη 1963, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ. Ο Ναζίμ Χικμέτ ήταν κομμουνιστής.
Φρουροί τη φυλάγαν πανίσχυροι, πουλί πετάμενο δεν πέρναγε από δίπλα, αλλά εκείνη τη βραδιά, κοντά που σήμαιναν μεσάνυχτα, η σβάστικα εξαφανίστηκε απάνω απ’ την Ακρόπολη. Δυο έλληνες κομμουνιστές, Μανόλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας, τρυπώσανε μέσα στ’ αρχαία μάρμαρα, και με τα νύχια και τα δόντια τους ξεσκίσανε το φασιστικό σύμβολο.
«Καταραμένος» ποιητής, που όμως με την ποίησή του εξύμνησε τον πόθο του για ένα νέο κόσμο, της κοινωνικής ισότητας και της αδελφοσύνης. Έναν κόσμο για τον οποίο πάλεψαν και έπεσαν οι Παριζιάνοι Κομμουνάροι που αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή της καταραμένης για τους αστούς εργατικής τάξης.
Το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου που παρουσιάζουμε στη χειρόγραφη μορφή του, δεν είναι το μοναδικό που ο μεγάλος μας ποιητής έγραψε για τον Γρ. Λαμπράκη. Η ημερομηνία κάτω δεξιά δείχνει ότι το ποίημα γράφτηκε την επόμενη μέρα αφότου ξεψύχησε ο μάρτυρας – ήρωας της ειρήνης.
Ο Κουβανός επαναστάτης Χοσέ Μαρτί, που ήταν συνάμα στοχαστής, ποιητής, πολιτικός και συγγραφέας, ο Απόστολος της Κουβανικής Ανεξαρτησίας όπως τον αποκαλούν οι συμπατριώτες του, στους καταπιεσμένους ανθρώπους του μόχθου αφιέρωσε τη ζωή του, και για να ζήσουν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι οι Κουβανοί και οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, τη θυσίασε στη μάχη, μια μέρα σαν σήμερα, στις 19 του Μάη 1895.
Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε (…)Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας…
Ανέκδοτο ποίημα της Μαριάννας Γιαννουράκου, που η ποιήτρια έστειλε στην Κατιούσα για το “καλώς όρισες” και για τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Την ευχαριστούμε!
