Σαν σήμερα 29 Ιουλίου του 1919 γεννιέται στην κλινική Λούρου στην Αθήνα ο Υδραίος τη καταγωγή Μίλτος Σαχτούρης , γιος του Δημητρίου Σαχτούρη και της Αγγελικής Παπαδήμα, απόγονος της οικογένειας του επαναστάτη ναυάρχου, Γεωργίου Σαχτούρη. Η επαναστατικότητα και η συμμετοχή στη δράση καθορίζει και τη ζωή του ίδιου του Μίλτου.
“Την πρώτη φορά που ιστορήσαμε πως αργοσφάζανε τους φίλους μας, κραυγή φρίκης αντήχησε. Είχανε, τότε, σφάξει εκατό. Μα όταν σφάξαν χίλιους και η σφαγή δεν είχε τελειωμό, απλώθηκε σιωπή”
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους, τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί…
Ένα ποίημα για την ασύλληπτη τραγωδία της Ραφήνας
1o Βραβείο σε πανελλαδικό διαγωνισμό με θέμα: Λιβαδειά ή Βοιωτία (2014). Από την ποιητική συλλογή: “Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής.”
Ο Νίκος Καρούζος έγραφε σε ένα στίχο του πως “η μοναξιά δεν είναι απομόνωση, μα αντίθετα διαφεντεύει τη συλλογικότητα”, για αυτό κι επιλέγουμε να τον αποκαλέσουμε “ποιητή της μοναχικής στράτευσης”.
Κι αλήθεια, αυτός ο λαός είναι πειθήνιος ακόμα. / Ωστόσο, μια μέρα στο χώμα / παύει να σκύβει· / με τα ροζιασμένα του χέρια τα πάντα συντρίβει. / Σαν εκείνα τα δέντρα, που όντας φυτεμένα στην πόλη την γκρίζα / πεζοδρόμιο ολόκληρο ξηλώνουν μοναχά με μια ρίζα.
Κακάο καρύδα / και ζάχαρη άχνη / Όπα νεγράκι / κι ο ήλιος σε ψάχνει!
«Η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη» (Π. Νερούντα) Και την έχουμε τόση ανάγκη σήμερα. Έχουμε ανάγκη να ακουμπήσουμε στις λέξεις των ποιητών, στα ποιητικά εκείνα σύμβολα, μέσα από τα οποία αναγνωρίζουμε καινούρια πάντα μηνύματα, αδέσμευτα και οικουμενικά, αναγκαία και ικανά να «θρέψουν» και τις σημερινές και αυριανές νέες γενιές.
Δεν παραγνωρίζω, βέβαια, το γεγονός ότι σε πολλούς αυτοί οι στίχοι προκαλούν απέχθεια, επειδή αναφέρονται στους νέγρους [negros] και στον λαό. Δεν με πειράζει. Ή καλύτερα: Με χαροποιεί. Κι αυτό σημαίνει ότι τέτοια κοφτερά μυαλά δεν περιλαμβάνονται στη λυρική μου ατζέντα. Εκτός τούτου πρόκειται για καλό κόσμο. Έφτασαν με πολύ κόπο από την κουζίνα στην αριστοκρατία και τρέμουν μόλις αντικρύσουν μια χύτρα. (Ν.Γκ.)
