Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή, μήδ’ όσο στην κακοκαιριά λυγά το κυπαρίσσι. Έχουμε τη ζωή πολύ πάρα πολύ αγαπήσει…

Επιλογή 5 ‘’μικρών’’ ποιημάτων από το βιβλίο ‘’50 Σοβιετικοί ποιητές’’ (απόδ. Αντ. Στεμνής)

Φωτοποίημα που προέκυψε έπειτα από ταξίδι στα Σκόπια το φετινό καλοκαίρι με φίλους-αναγνώστες

Ο Ηλίας Κατσούλης είναι ένας από τους σημαντικότερους στιχουργούς των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 χρόνων, στις 21 του Αυγούστου 2008, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Μας μίλαγες σαν την Πυθία
Κι η σκέψη σου έφευγε στο άπειρο
Σε μια θανάσιμη ευθεία
Το μέλλον περπατάει ανάπηρο

Από την ποιητική συλλογή του Αντώνη Μπουντούρη Η ΑΛΛΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ-2017).

“…Νόμισαν πως με θάνατους κρεμάλες και σχοινιά/ πνίγεται ο πόθος του λαού κ’ η λεβεντιά της νιότης/ – μα δεν τη σφυγμομέτρησαν καλά την Κοκκινιά/ που δεν τη λύγισε κανείς φασίστας και προδότης…”

Κι είχανε ονειρευτεί
να τα ’χουν όλα δικά τους
σπιτάρες η αφεντιά τους
κι ο λαός να αιμορραγεί.
Και το αστείο τέρμα πια,
γιατί ο Κομαντάντε δε γελά.

Η μουσικότητα των στίχων του Γκιγιέν, που πηγάζει από τις παραδόσεις της Καραϊβικής και προεκτείνει τους ρυθμούς της, χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς (γνώριμο στους φίλους της Κατιούσα) από την πρώτη του κιόλας συλλογή, δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και το σκληρό, επιβλητικό μουσικό τοπίο της Λατινικής Αμερικής, αλλά και της Ισπανίας.

Σαν ήρθε η ώρα για να δούνε των γεγονότων τον χαβά
βρήκανε ασύμμετρη τη μοίρα, ευθύνη παντού και πουθενά.
Και με το φως της κάθε μέρας ρωτάμε τι πώς και γιατί
Πώς να τα φέρουμε σε πέρας, το χρέος, την αλήθεια, την τιμή.