Χειρότεροι από τα αφεντικά, μονάχα οι σκλάβοι που σαν σκλάβοι σκέφτονται, που σκλάβοι αισθάνονται και σκλάβοι θέλουνε να είναι!
Πόσα δεν έγραψαν με φαρμακερό μελάνι, πόσα δεν αλύχτησαν γι’ αυτόν οι εχτροί του, κι όταν ακόμα ζούσε κι ύστερα απ’ το θάνατο του. Συγκεντρώνουν απάνω του τα πυρά, γιατί ξέρουν πως αυτός αντιπροσώπευε την επανάσταση καλύτερα από κάθε άλλον, σαν αρχηγός του λαϊκού στρατού μας στα βουνά.
Με τις βαριές όπλες σας λιώστε τους ρημαγμένους τοίχους των αιώνων Κι ο δίχως οίκτο αχός απ’ τις οπλές ν’ αχιέται τρομερά στα σκόρπια τα συντρίμμια…
Δεν έριχνε το σπόρο των νέων ιδεών. Ήθελε την αλλαγή, μα δεν κήρυχνε τι είδους αλλαγή πρέπει να γίνει. Ωστόσο η σάτιρά του δεν έβλαψε. Αντίθετα ωφέλησε, γιατί ξεσκέπαζε τις «μεγάλες αξίες» και τις γελοιοποιούσε.
Ο Xόρχε Λουίς Μπόρχες γεννήθηκε στις 24 του Αυγούστου 1899 στο Μπουένος Άιρες. Υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες μορφές της Λατινικής Αμερικής του 20ού αιώνα.
Το cante jondo (κάντε χόντο: βαθύ, μύχιο τραγούδι) είναι το αρχαιότερο, λαϊκό, ανδαλουσιανό τραγούδι…Αυτό απασχόλησε κυρίως τον Λόρκα και έδωσε, επανειλημμένα, διαλέξεις γι’ αυτό.
Τάκης Κόντος. Πάνω στον τάφο του οι λέξεις: «Ποιητής κι επαναστάτης» και τρεις δικοί του στίχοι: «Ό,τι απομένει σάπιο και παλιό, / κληριά από τους κακόπραγους αιώνες, / γκρεμίστε το»…
Ο Αλεξάντρ Μπεζιμένσκη (1898-1973) ήταν σοβιετικός ποιητής. Πήρε μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση και πολλά από τα ποιήματά του εκείνης της περιόδου είναι αφιερωμένα στην Κομμουνιστική Νεολαία.
Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες και σεμνότερες «φωνές» της ελληνικής ποίησης. Ο Κλείτος Κύρου γεννήθηκε στις 13 του Αυγούστου 1921 στη Θεσσαλονίκη και έφυγε από τη ζωή στις 10 του Απρίλη 2006.
“Ένα μουσικό έργο για να δικαιώνεται πρέπει να αποκαλύπτει κρυμμένες πλευρές του ποιήματος, να οδηγεί, μέσα από ηχητικούς δρόμους, σε στοιχεία που δεν είναι φανερά στον καθένα με την πρώτη ματιά…”
