Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Και μία Καθαρότη απίστευτη άφηνε, σε μέγα βάθος μέσα της, το αληθινό τοπίο να φανεί. Όπου, σιμά στον ποταμό, παλεύανε τον Άγγελο οι μαύροι ανθρώποι, δείχνοντας με ποιον τρόπο γεννιέται η ομορφιά. Ή αυτό που εμείς, αλλιώς, το λέμε δάκρυ…”
“Βγάζει το χέρι της απ’ το παράθυρο δίνοντας τροφή στα ουράνια πετούμενα και στους πεινασμένους…”
“Έτσι ζούμε, ξεγελασμένοι, αμίλητοι, σκουριασμένοι, απερίγραπτοι. Πολιορκημένοι απελευθερωνόμαστε!”
Η Νάγια Νομικού μεταφράζει και αναλύει το ποίημα της Alice Duer Miller «Our Idea of Nothing at All» (Η άποψή μας για το απολύτως τίποτα), από το βιβλίο της “Are Women People?: A Book of Rhymes for Suffrage Times”
Ποιητής, συγγραφέας, ζωγράφος, ο Γιώργος Κακουλίδης υπήρξε ένας σπουδαίος διανοούμενος, του οποίου η Τέχνη και Ζωή παρέμεναν πάντα αξεχώριστες… Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, έφευγε από τη ζωή…
“Εκεί που ο πρώτος σπόρος σου γιγάντωσε βουνά και θάλασσες Ήρωες στα ξερονήσια και ριζιμιά λιθάρια τους ποιητές σου Κορμοστασιές και γητευτές ισάξιους της λύπης και της χαράς…”
Ο κομμουνιστής λαϊκός βάρδος της ταξικής ποίησης, ο αγωνιστής, ο αλύγιστος, ο ανυποχώρητος, ο διεθνιστής Μιχάλης Σταυρακάκης, ο επονομαζόμενος Νιδιώτης. Το ψευδώνυμο, το παρατσούκλι, το προσωνύμιο, παρμένο από το τοπωνύμιο, από το βαφτιστικό Νίδα, του ψηλορείτικου οροπεδίου.
“Δεν τρομάζεις πια ποτέ σου και με τίποτα, συνήθεια έγινε όταν βλέπεις τις ειδήσεις, σαν κεράκι, σε σαρώνει άγριος άνεμος και δεν ξέρεις αν θα ζήσεις ή θα σβήσεις…”
