Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από την Κωνσταντίνα Λύγκουρη και τις εκδόσεις Ενάντια: “Είναι δύσκολο να βρούμε ένα μυθιστόρημα ή μια ιστορία όπου ο Μπελιάεφ δεν τονίζει με πεποίθηση και διακριτικότητα την ανωτερότητα του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού, τη δύναμη της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας.”
“Η ρήξη με τον κόσμο που προχωρεί. Αυτή είναι η πρόοδος η αληθινή. Εμπρός, μαρς!”
«Η πολιορκία κάθεται και περιμένει. Περιμένει καθισμένη σε μια σαραβαλιασμένη σκάλα και γύρω άγρια η καταιγίδα. (…) Έχουμε αδέλφια στον κόσμο παντού· όμορφα αδέλφια· μας αγαπούν. Μας κοιτάζουν και κλαίνε, (…} Δεν μας αφήνουν μόνους. Όχι, δεν μας αφήνουν μόνους…»
“Ω Παλαιστίνη, η ψυχή μας αέναα σπαράζει Γι’ αυτήν την τραγωδία σου την τρομερή Ο πλανήτης μας μες στο σκοτάδι βουλιάζει Και στα μάτια μας η θλίψη κι η οργή.”
“Φλέγεται η Παλαιστίνη Ποιος μπορεί να μην μιλά Ποιος μπορεί να κλείνει τα μάτια Πώς να μην ακούς τους χτύπους των αιμάτων στους τοίχους και τους φράχτες…”
Η Γερμανική Λογοτεχνική Ένωση LitProm αποφάσισε να ακυρώσει την τελετή βράβευσης της Παλαιστίνιας λογοτέχνιδας Αντάνια Σίμπλι στην Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης «λόγω του πολέμου που ξεκίνησε η Χαμάς, κάτω από τον οποίο υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη»…
“Δεν γίνεται να μην ανήκεις πουθενά, γύρω σου γκρεμισμένα σπίτια, ερείπια, προσφυγιά, θάνατος, το μαύρο και το κόκκινο των δαιμόνων στα δείχνει όλα, άνοιξε τα μάτια, δες το δηλητήριο που δίνεις και συ στο στόμα των μικρών παιδιών! “
“Εμείς αγωνιζόμαστε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Πίσω μας είναι η λάσπη, το χάος, ο θάνατος. Μπροστά μας είναι ένα όνειρο, βασισμένο όμως στις ανάγκες και τις δυνατότητες της ανθρωπότητας. Πάμε μπρος, αλλά πάμε και πίσω. Μιλάμε για έναν σκληρό, μακρύ αγώνα…”
“Μονάχα από τα γήινα τα δεινά του, λείπει, ακόμα, κάτι, που την αγάπη του εαυτού του θα ξυπνήσει, του λείπει μια γερή κλοτσιά, κατάμουτρα στο στόμα, να θυμηθεί τα δόντια του, να ορμήσει να ξεσκίσει. “
“Θα πάρουμε μαζί ό,τι μας άφησαν: τα παιδικά μας χρόνια με τους ήχους των πυροβόλων την υψωμένη γροθιά εκείνου του μικρού καθώς τον ακρωτηρίαζαν τα κομμένα δέντρα και τα χαλάσματα…”
