“Ελευθερία, φωνάζει μια φωνή κι όλες οι πέτρες κατρακυλάνε στον βυθό του κρεμασμένου κόσμου μας μαζί μ’ αυτούς που πράξανε το άδικο!”
Γνωριμία με τους διασημότερους ποιητές της χρυσής εποχής της γαλλικής λογοτεχνίας
“Άλλοι ματώνουν στη δουλειά κι άλλοι τη δόξα παίρνουν κι άλλοι, στ’ ανήλιαγα κελιά, τις αλυσίδες σέρνουν…”
“Ο βλάκας, πανηγύριζα στο τέλος, δεν έβλεπα πως πιόνι ήμουν σε σκάκι, και άρχισε μια νέα τρομοκρατία, τι έγινε μετά το Ναγκασάκι;”
“Τι ζητάς εσύ εδώ που ντύθηκες το μίσος και τον πόλεμο, το κέρδος και την απάτη;”
“…αυτοί οι άνθρωποι δεν έριχναν βόμβες, αλλά νερό, όμως το αεροπλάνο τους τσακίστηκε, σε ένα βουνό…”
“Δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω ότι δεν είμαστε μονάχα οι εικονογράφοι των βιβλίων σας αλλά είμαστε και οι σύντροφοί σας στα όπλα. Μαζί πολεμήσαμε, πολεμάμε και θα συνεχίσουμε να πολεμάμε τον κοινό μας ταξικό εχθρό”
“Οι πωλητές δεν έχουν φθάσει στο τέλος της εκποίησης! Οι ταξιδιώτες δεν είναι ανάγκη να ορίσουνε την προμήθειά τους από τόσο νωρίς!”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Όλα, βλέπεις, πήγαν καλά κι έτσι κανείς δε φταίει, ούτε ποτέ στο παρελθόν, αλλά ούτε και τώρα. Μάλλον πρέπει να φταίνε τα κομμούνια κι οι γκέι, αυτό το παραμύθι, το είχε πάντα η χώρα…”
