Η Γερμανική Λογοτεχνική Ένωση LitProm αποφάσισε να ακυρώσει την τελετή βράβευσης της Παλαιστίνιας λογοτέχνιδας Αντάνια Σίμπλι στην Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης «λόγω του πολέμου που ξεκίνησε η Χαμάς, κάτω από τον οποίο υποφέρουν εκατομμύρια άνθρωποι στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη»…

“Δεν γίνεται να μην ανήκεις πουθενά, 
γύρω σου γκρεμισμένα σπίτια, ερείπια, προσφυγιά, θάνατος, 
το μαύρο και το κόκκινο των δαιμόνων στα δείχνει όλα, 
άνοιξε τα μάτια, 
δες το δηλητήριο που δίνεις και συ στο στόμα των μικρών παιδιών! “

“Εμείς αγωνιζόμαστε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Πίσω μας είναι η λάσπη, το χάος, ο θάνατος. Μπροστά μας είναι ένα όνειρο, βασισμένο όμως στις ανάγκες και τις δυνατότητες της ανθρωπότητας. Πάμε μπρος, αλλά πάμε και πίσω. Μιλάμε για έναν σκληρό, μακρύ αγώνα…”

“Μονάχα από τα γήινα τα δεινά του, λείπει, ακόμα,
κάτι, που την αγάπη του εαυτού του θα ξυπνήσει,
του λείπει μια γερή κλοτσιά, κατάμουτρα στο στόμα,
να θυμηθεί τα δόντια του, να ορμήσει να ξεσκίσει. “

“Θα πάρουμε μαζί
ό,τι μας άφησαν:
τα παιδικά μας χρόνια
με τους ήχους των πυροβόλων
την υψωμένη γροθιά εκείνου του μικρού καθώς τον ακρωτηρίαζαν
τα κομμένα δέντρα
και τα χαλάσματα…”

“Η μνήμη φυλλοροεί, θαμπώνει, 
βαθύ ποτάμι με αίμα η Παλαιστίνη, 
μιλάει, φωνάζει, εκεί που εμείς σωπαίνουμε! “

“…όλη την ζωή μου την χαράμισα,
δουλεύοντας υπερβολικά,
ο σκοπός μου ήταν,
για να γίνω πλούσιος,
να έχω πολλά λεφτά,
αλλά τώρα είμαι με άδεια χέρια…”

“Ψεύτες, δεν σας ακούω
Ακούω μοναχά
της λευτεριάς τους ήχους
να υψώνονται στον ουρανό
στον καθαρό αέρα…”

Αδημοσίευτη ποίηση του Γιώργου Δ. Μπίμη

“Σ’ αυτόν το δρόμο ακούγονται μόνο
οι άριες των αστεριών
και τα πουλιά που ξεσηκώνονται τη νύχτα
κάθε νύχτα
κι αλλαφτοφτερουγούν απ’ τη χαρά τους…”