“Έξω στους δρόμους το πλήθος πάλλεται Στα χνάρια σας, διψώντας, μια καινούρια μέρα να ξημερώσει! Κάτω απ’ τις ερπύστριες δεν πεθαίνουν τα όνειρα, Θεριεύουν, κοχλάζουν κι ανοίγουν αγκαλιές και πλημμυρίζουν τις καρδιές!…”
Συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος, θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας στην Θεσσαλονίκη.
«Εδώ στην Παλαιστίνη δεν είμαστε αριθμός Καθένας από εμάς έβγαλε το πρώτο του κλάμα Καθένας από εμάς ούρλιαξε για γάλα Καθένας από εμάς μπουσούλησε Σηκώθηκε και δάκρυ έβγαλε στην πρώτη πτώση Καθένας από εμάς όνειρα έβλεπε το βράδυ και όνειρα τη μέρα έκανε…»
“Δάκρυα σκορπά το σύννεφο κι άνεμο το φεγγάρι, Έρωτα! σπάσε τα δεσμά, λύγισε το δοξάρι…”
Με βάση το βιβλίο «Τα γενέθλια» της Ζωρζ Σαρή, που είναι αφιερωμένο στον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού και της νέας γενιάς της χώρας μας και τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
“Απ’ τα γένια του φεύγουν περιστέρια και πετούν στους μολυβένιους ουρανούς Είναι εκεί και περπατά πάνω στα ερείπια, πάνω στις πέτρες και σίδερα
Κόκκινο παντού, κόκκινο παντού…”
“Φύγατε εσείς για να ζήσουμε εμείς και ήρθε η μεγάλη σκοτεινιά, η στέρηση και το μικροβόλεμα!…”
“Αιχμάλωτοι δεμένοι στις άγκυρες ένας κρίκος γύρω στο λαιμό του ορίζοντα κι άλλες αλυσίδες εκεί στα πόδια των παιδιών και στα χέρια της αυγής που κρατούν μια μαργαρίτα…”
«Εδά ΄ναι Ποιητή το Ιτζεκάκι, εδά κι εσύ … εδά, ανάμεσο μας παρηγοριά τις νύχτες του μεγάλου πόνου…»
Ξαφνικά σκίρτησε. Από μακριά ακούστηκε μια φωνή, που όσο έρχονταν πιο κοντά δυνάμωνε. Ήταν βαθιά χαράματα και δεν ακούγονταν στο δρόμο τσιμουδιά. Η πόλη κοιμούνταν μέσα σε μια ύπουλη σιωπή. Κι αυτή τη σιωπή έρχονταν να ταράξει η φωνή αυτή. Θολή κι ακαθόριστη στην αρχή…
