“…όλοι ξεχνάνε το αίμα απ’ τα εργατικά ατυχήματα, δεν τα προβάλλει κανείς κι ο ήλιος πέφτει στο μαύρο πηγάδι της αβύσσου…”
Τα βιβλία της ποιήτριας Ηλέκτρας Στρατωνίου «Σε φόντο κόκκινο» και «Εβδομήντα και ένα κομμάτια του Puzzle» παρουσιάζονται στην ιστορική αίθουσα, Μιχαήλας Αβέρωφ, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, την Παρασκευή 10 Μάη
Στον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη (Αλεξάνδρεια, 1863-1933) είναι αφιερωμένη η 14η ποιητική συνάντηση La Forza della Poesia που θα πραγματοποιηθεί 4-12 Μαΐου 2024, στην ιταλική πόλη Frascati, που βρίσκεται στην περιφέρεια της ιταλικής πρωτεύουσας.
“Ορκίζομαι στα καρφιά που με τρύπησαν πως δεν είμαι ο Χριστός. Όχι, δεν είμαι…”
Άρνηση… Η Θυσία – Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Τρία τραγούδια – σπαραχτικά μοιρολόγια, γραμμένα για εκείνον που υπομένει υποφέροντας (ή υποφέρει υπομένοντας…) και ταυτόχρονα δεν αφήνει το σκοτάδι να σκεπάσει την ελπίδα για μια άλλη ζωή, για καλύτερες μέρες…
“Πήραμε τα σπίτια μας στη σειρά και δεν είχαν ένα ρόδο στα τζάμια τους. Περπατώντας ακούσαμε τις φωνές των παιδιών, μουσκεμένες, παράφωνες γιομάτες ραγίσματα…”
“Τους εκτελεστές τους κατάματα κοιτάζουν Μπρος στη θέα του θανάτου δε δειλιάζουν. Τα στήθη άφοβα πρόταξαν μπροστά στα πολυβόλα, Γενναίοι σαν αρχαίοι θεοί ως τη στερνή τους ώρα…”
“Όλη η ζωή στραμμένη στην κάννη, όλη η ζωή χωράει σ’ ένα όνειρο Αυτό το δικό σου όνειρο, το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων Που το κρατάνε ξάγρυπνο τις νύχτες να φέγγει τη δική του αλήθεια ως τη ρόδινη αυγή…”
Στις 29 Απρίλη 1930, έφυγε από τη ζωή η Μαρία Πολυδούρη, από τις πιο χαρακτηριστικές παρουσίες της μεσοπολεμικής μας ποίησης. Δυναμική και ανατρεπτική και ταυτόχρονα εύθραυστη, έζησε μόλις 28 χρόνια αναζητώντας και πιστεύοντας στην ιδανική ευτυχία που ποτέ δεν συνάντησε…
