“Εις ένδειξη απαξίωσης στην ξαπλώστρα γέρνω τη πλάτη μήδε στον δρόμο διεκδικώ μα ούτε και σε κάλπη…”
“Το σόλο του Φίγκαρο” που θεωρείται ως η πιο τολμηρή εκδοχή του πρωτότυπου λογοτεχνικού ύφους του Γ. Σκαρίμπα – “Ταξίδι στο σόλο του Φίγκαρο”: Διασκευή και Καραγκιοζοπαίξιμο Άθως Δανέλλης. Μουσική και τραγούδια – επιτούτου μελοποιημένα του Σκαρίμπα και ζωντανά τραγουδισμένα – ο Γιώργος Τζώρτζης.
“Παράφορα σε είχα αγαπήσει, σε χρόνια μακρινά κι ευλογημένα κι αρχαίες νυκτωδίες είχα ζήσει, μα όλα αυτά φαντάζουνε πια ξένα…”
Μαζί με τους εργάτες, παρά τις ήττες, συνεχίζουμε κρατώντας κόκκινα πλακάτ πανύψηλα, ενάντια σε όλα τα μονοπώλια και τα τραστ, προχωράμε!
“Γιατί αυτό ήταν το όνειρο για κάθε έναν προδότη, Να πάρει το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη. Μα εσύ έφυγες με το κεφάλι στητό και με τους δικούς σου όρους…”
Συγκλονισμένος από τον χαμό του Άρη, ο Γιώργος Κοτζιούλας θα γράψει το διήμερο 26-27 του Ιούνη 1945, το μακροσκελές ποίημα «Ο Άρης νεκρός». Ο Τζουμερκιώτης πολυγραφότατος ποιητής και συγγραφέας συμμετείχε στην Αντίσταση στην Ήπειρο από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Βγαίνοντας στο βουνό θα βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη.
«Ακυρώνετε την πρόσκληση σε μια φωνή που κραύγαζε στίχους κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του»…
“Άραγε πόσο και σε ποιόν να έφταιξε μια εντεκάχρονη ψυχούλα..;”
«Κάπα Κάπα Έψιλον (…) με τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα, οι αγωνιστές παρόντες κοντά, κοντά, μέσα στον κόσμο για όλο τον κόσμο…»
«Ήταν ωραίοι αυτοί οι κομαντάντε, γελαστοί και άφοβοι, αφού ήταν οραματιστές – ονειρευτές δηλαδή. Τον έναν τον έλεγαν Ερνέστο και τον άλλον Καμίλο. Ο Ερνέστο φορούσε έναν μαύρο μπερέ κι ο Καμίλο ένα πλατύγυρο καπέλο…»
