Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου. Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος! Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος…”
“Τώρα, το φάντασμα της δίψας πλανάται απειλητικό. Όλες οι προγνώσεις συνηγορούν, οι τρύπες στα φράγματα χάσκουν…”
“Σε θέλαμε μαζί μας Βλαδίμηρε τώρα που αλλάζουν οι καιροί να πλέξουμε τις καρδιές μας σκάλα ως τον γαλανό ουρανό μας σαν λάβαρο να σε κυματίσουμε….”
“Σα μια εικόνα-έκρηξη ενός τοπίου όπου αγωνίζονται ακόμα και τα δέντρα είναι ο άνθρωπος που τραβάει το βλέμμα μου στα τέσσερα σημεία του εξαρθρωμένου σταυρού του…”
Γράφει ο Γιώργος Ρούσης Ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και συγγραφέας
“Ξέραμε πως θα διψάσουμε τον χειμώνα, με δηλητήρια και ψήγματα χρυσού το νερό, μοιραίο μίγμα αργού, σιωπηλού θανάτου. Με πείσμα, γερά σφίξαμε τις γροθιές μας να μην χαθούμε στον βωμό του πλούτου τους!”
Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να καταθέσουν πρόταση για μία παραγωγή / παράσταση / σκηνική σύνθεση βασισμένη σε ένα από τα έργα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε – Αφορμή τα 180 χρόνια από την έκδοση του πιο γνωστού και αντιπροσωπευτικού του έργου, «Το κοράκι»…
Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο των παρουσιάσεων της δουλειάς των ομάδων, εργαστηρίων και μαθημάτων της ακαδημαϊκής χρονιάς 2023-2024 και την επιμελείται η Ομάδα Ανάγνωσης Λογοτεχνίας και η Μαρία Πεσκετζή, διδάκτορας Φιλολογίας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων, συνεργάτιδα του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.
“Και θα τα βάλουνε ρομποτική να κάνουνε, προτού να μάθουνε κρυφτό, κυνηγητό, και να μπορούνε να σερφάρουν στο διαδίκτυο προτού να μάθουν, ένα κι ένα κάνει δυό…”
