Ο Βασίλης Ρώτας (5 Μάη 1889 – 30 Μάη 1977) τάχτηκε σε όλη του τη ζωή έμπρακτα με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, συμμετέχοντας στους αγώνες για τη δημοκρατία, την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και στις τάξεις του ΕΑΜ και της Εθνικής Αντίστασης.
«Καταπιάστηκα με την ιστορία όλης της κοινωνίας. Εξήγησα πολλές φορές το πλάνο μου μ’ αυτήν τη μόνη φράση: “Μια γενιά είναι ένα δράμα, με τέσσερις ως πέντε χιλιάδες έξαλλα πρόσωπα. Το δράμα αυτό, είναι το έργο μου”»…
«Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι έχω μια προσωπική, οιαδήποτε αξία, ούτε όμορφη, ούτε έξυπνη, ούτε τίποτα. Πάντοτε νόμισα ότι είναι απάτη στη μέση. Εχει ο οργανισμός μου σκεφτόμουν κάτι που απατά και με νομίζουνε καλύτερη απ’ ό,τι είμαι, ενώ δεν είμαι τίποτε, μόνο δείχνω να είμαι. Είμαι …απατώ – απάτη…»
“Οι λέξεις και οι αριθμοί τραγουδάνε ανάμεσα σε δυο πολέμους κι έναν πικρό καφέ…”
“Ό,τι απεύχεσαι, αυτό θα έρθει πάλι, αφού ξορκίζεις το κακό με ευχολόγια και ό,τι έδιωξες γυρίζει στο κεφάλι, άλλαξε ο χρόνος, σταματήσαν τα ρολόγια…”
“Ω άμοιροι άνθρωποι! Αλλοίμονο, το κενό της ψυχής είναι η πιο βαρειά συμφορά. Λόγια μιλάτε πολύτροπα, για να την καταλάβετε, πως καμμιά παρηγοριά δε μας φτάνει…”
“Εδώ για πάντα ξεψυχάς Σε μια πατρίδα χωρισμένη Με μίσος και αίμα ποτισμένη…”
“Απόψε γιέ μου δεν είμαι μονάχα η δική σου μάνα Θηλάζω όλους τους αδικημένους με το ίδιο στήθος Με το ίδιο γάλα Με την ίδια προσμονή Ο κόσμος αυτός ν’ αλλάξει”
Θεατρικός συγγραφέας, πεζογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός και φλογερός ποιητής της Ελευθερίας, ο Φρίντριχ Σίλλερ εναντιώθηκε με το σύνολο του έργου του στη μοναρχία και φεουδαρχία
“Μια σιγανή φωνή, ακούγεται από την Ανατολή, στην σκιά του θανάτου, κάτω από τις βόμβες…”
