Άμα σου λέει «ο Tάδε είναι απατεώνας», είναι απατεώνας. Γιατί δε λένε και για όσους δεν είναι; Κι άμα σου λένε «αυτή είναι παλουκοπηδήχτρα», είναι παλουκοπηδήχτρα οπωσδήποτε… Κι άμα ψάξεις τα βρίσκεις κι όξω δε πέφτεις…
Στις 4 του Αυγούστου 1991, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, από τις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Ντυθήκαμε τη σκόνη των αιώνων και να φωνάξεις δεν σε ακούει κανείς, ακόμα κι αν καίγονται τα σύμπαντα!…”
“Ορφανός και μόνος αναρωτήθηκε για το εύοσμον και το ευυπόληπτον της ημέρας. Ποτέ δεν ήταν δική του η καρδιά, πάντα του πάλευε για τον παγκόσμιο κτύπο…”
Η Σεμίνα Διγενή γράφει για τους «Άθλιους» του Β. Ουγκό, το πρωτοποριακό, κλασικό μυθιστόρημα που έβγαλε από το παρασκήνιο τον εργαζόμενο γαλλικό λαό. Ένα από τα σπουδαιότερα λογοτεχνικά έργα του ευρωπαϊκού 19ου αι. που επανακυκλοφόρησε από την «Σύγχρονη Εποχή» σε μετάφραση του σπουδαίου ποιητή Γιώργου Κοτζιούλα
“Η σιωπή δεν τελειώνει, η καρδιά μου ματώνει, πώς να κρύψεις τη φρίκη; Τούτη η γη δε σου ανήκει. Χάθηκε ο σεβασμός κι έγινε βιασμός, βλέπουμε, δε μιλάμε, ίσως ούτε πονάμε…”
Σαν σήμερα, στις 2 του Αυγούστου 1824, γεννήθηκε στη Λευκάδα ο ποιητής και πολιτικός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους ποιητές της Επτανησιακής Σχολής, με βαθιά επίδραση του ποιητικού του έργου στη νεοελληνική λογοτεχνία.
“Τι παράξενο μεσημέρι! Ο Αυγουστιάτικος ήλιος τραυμάτισε τα χελιδόνια, τα πότισε μούστο και ρακί για να μην πονάνε…”
«Με λένε Σίσυφο, ο κέρδιστος των ανδρών, και γίνηκα ο βράχος μου! Χωρίς αυτόν, δεν μπορώ να διανοηθώ την ύπαρξή μου…. Με λέγανε Σίσυφο κάποτε, τώρα, είμαι ο βράχος μου»
