Από την ποιητική συλλογή του Αντώνη Μπουντούρη Η ΑΛΛΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ-2017).
Τρία κόκκινα γράμματα, χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές κι αγωνίστριες στρατευμένοι στον αγώνα για την κοινωνική συνειδητοποίηση και απελευθέρωση του ανθρώπου από την εκμετάλλευση, την ταξική σκλαβιά. Έναν αγώνα που ο Γ. Ρίτσος, «πάντα “παρών στο κάλεσμα της εποχής”», συμμετείχε με σώμα και ψυχή και υπερασπίστηκε με τη δράση του και το έργο του.
“…Νόμισαν πως με θάνατους κρεμάλες και σχοινιά/ πνίγεται ο πόθος του λαού κ’ η λεβεντιά της νιότης/ – μα δεν τη σφυγμομέτρησαν καλά την Κοκκινιά/ που δεν τη λύγισε κανείς φασίστας και προδότης…”
Οι ήρωές του μέσα από την πίστη, την αγάπη και τον έρωτα, παλεύουν να κρατήσουν την ψυχική τους ακεραιότητα σε έναν κατακερματισμένο κόσμο.
Η ανακοίνωση του κόμματός ου περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξει το κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Είμαι βέβαιος ότι το κόμμα μου θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημά μου.
Κάποτε, σ’ ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριουδάκι, ήταν ένας άνθρωπος, λαίμαργος πολύ. Από την πολλή, μάλιστα, τη λιχουδιά του, κατέβαζε τις μπουκιές – πολλές φορές, αμάσητες.
Κι είχανε ονειρευτεί να τα ’χουν όλα δικά τους σπιτάρες η αφεντιά τους κι ο λαός να αιμορραγεί. Και το αστείο τέρμα πια, γιατί ο Κομαντάντε δε γελά.
Ήτον ως δεκάξη δεκαεφτά χρονών κόρη, ντροπαλή, λιγομίλητη, σεμνή, ροδοκόκκινη στο πρόσωπο και χαριτωμένη, γιομάτη χυμό και νιότη, με δυό καστανά γλυκά μάτια, με καλοκαμωμένο κορμί, μεστούς κόρφους και θρεμμένα κνήμια, καθώς δείχνονταν τούτα ως απάνου ξέσκεπα, όταν ευρίσκονταν καβάλα το φουστάνι της δε βολούσε να πέφτη κάτου και κάτου.
Η μουσικότητα των στίχων του Γκιγιέν, που πηγάζει από τις παραδόσεις της Καραϊβικής και προεκτείνει τους ρυθμούς της, χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς (γνώριμο στους φίλους της Κατιούσα) από την πρώτη του κιόλας συλλογή, δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και το σκληρό, επιβλητικό μουσικό τοπίο της Λατινικής Αμερικής, αλλά και της Ισπανίας.
Το κράμα ανατολίτικης φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης άσκησε μεγάλη επίδραση, τόσο στον εποχή του, όσο κυρίως στα “παιδιά των λουλουδιών” της δεκαετίας του ’60.
