Ποτέ δεν είδε κανείς να δουλεύει ο τραπεζίτης, ο εφοπλιστής, ο βιομήχανος, ο γέρος. Η Ιστορία γράφεται από τους πρωτοπόρους…
Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πήγε να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα στην εφημερίδα Ακρόπολις
Όποια κι αν είναι η ποιότητά του, η φινέτσα του, η δημιουργική του ικανότητα, η επιτυχία του, όποιο κι αν είναι το ανάστημά του, ο ποιητής για την αστική τάξη μπορεί να είναι μόνο: ΥΠΗΡΕΤΗΣ, ΤΖΟΥΤΖΕΣ ή ΕΧΘΡΟΣ.
Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας, ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές…
Ο Μοχαμμάντ Χεμματί γεννήθηκε το 1979 στο Ιράν, όπου ζει και εργάζεται ως μεταφραστής γερμανόφωνης λογοτεχνίας. «Η κούνια» είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του και εκδίδεται για πρώτη φορά τόσο στα Περσικά όσο και σε ελληνική μετάφραση του Αλέξανδρου Κυπριώτη.
Τούτη η ποιητική μου συλλογή είναι για μένα, μια εσωτερική φωνή που ευλαβείται τους ψιθυρισμούς της ψυχής μου για τον έρωτα, το θάνατο, τον νόστο, την πατρίδα και την έμπνευση.
“Σε σκότωσαν για δεύτερη φορά από καθέδρας άρρωστα μυαλά γιατί είχες όνειρα κι ιδανικά τον ήλιο στην καρδιά…”
Νύχτα χωρίς ποίηση εφέτος στη φάτνη των αλόγων. Έρημο το σπήλαιο της Βηθλεέμ. Χάθηκαν στη μακρινή τους στράτα οι μάγοι. Δεν εφώτισε ο αστέρας. Δεν λάμψαν οι γαλαξίες στον ουρανό της Γαλιλαίας…
Ένα ανθρώπινο ποτάμι συνόδευε τον κομμουνιστή επαναστάτη ποιητή Κώστα Βάρναλη ως την τελευταία του κατοικία. Όλοι ήθελαν ν’ αγγίξουν το φέρετρο, που κουβαλούσε στους ώμους της η νεολαία. «Απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα, όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές» τραγουδούσαν χιλιάδες στόματα, μέχρι που ήχησε το σύνθημα: «Αθάνατος!»
Ένας εργάτης, ένας αγρότης κι ένας αυτοαπασχολούμενος διαφέρουν πολύ κι από πολλές απόψεις
