Ο κομμουνιστής λογοτέχνης Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής βρέθηκε δίπλα στους φοιτητές στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια της οποίας έγραψε τα 16 ποιήματα της συλλογής του «Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη».
Την αγκαλιά μου άνοιξα μέσα για να σε κλείσω μα δε χωρούσες γιόκα μου στους δρόμους άναψαν φωτιές με κόπο ανασαίνω μαζί με τα συντρόφια μου για σε στους δρόμους τρέχω.
Ο συγγραφέας γράφει ιστορίες, σκαρώνει μύθους και κόσμους, είναι απλοϊκό κι αφελές να του ζητάμε τσιτάτα ή συνθήματα. Αν οφείλει κάτι είναι συνέπεια, κι αυτήν ακόμα την οφείλει πριν απ’ όλους στον εαυτό του.
Μα τώρα την απασχολούσε αν η μεταμόρφωση αυτή είναι οριστική ή προσωρινή. Κάτι πάλι μέσα της της είπε να βγει προς την ακτή. Οταν η ουρά της άγγιξε το βυθό, εξαφανίστηκε. Νάτα πάλι τα ωραία της πόδια που καρδιές έχουν κάψει μαζί με την ωραία της μορφή.
Πέντε τραγούδια που έχουν νικήσει το χρόνο και σημάδεψαν γενιές και τον αιώνα που πέρασε. Ένα μικρό μουσικό οδοιπορικό σε τραγούδια σε στίχους του Νότη Περγιάλη.
“…Προχωρείτε! Αυτός ο δρόμος είναι στρωμένος με τα πτώματα των κακών και των τεμπέληδων. Γρήγορα, λίγο πιο γρήγορα! Εκεί κάτω, πέρα από τη νύχτα, οι μέλλουσες ανταμοιβές οι αιώνιες, θα τις αφήσουμε να μας ξεφύγουν;…”
Ο Ζακ Πρεβέρ, χάρη στην καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιεί στην ποίησή του, θεωρήθηκε λαϊκότροπος ποιητής. Η «Βροχή και λιακάδα» (La Pluie et le beau temps) κυκλοφόρησε το 1955, όταν διέμενε στο Παρίσι, στη συνοικία των καλλιτεχνών στη Μονμάρτρη.
Παρουσιάστηκε στον αίθριο χώρο του βιβλιοπωλείου «Σύγχρονη Εποχή» στην Πάτρα, το βιβλίο του Βασίλη Μόσχου «Οι λογοτέχνες στην ταξική αναμέτρηση της δεκαετίας 1940 – 1950». Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο συγγραφέας και ακολούθησε ζωντανή συζήτηση με το κοινό.
Εξίσωση θετικού και αρνητικού πόλου θεού και διαβόλου εργάτη κι αφεντικού.
Φτάνοντας μπροστά στο μικρό κτήριο στην άκρη του θόλου, της ξέφυγε ένα επιφώνημα έκπληξης. Πάνω στον ατσαλένιο τοίχο είχε γραφτεί με μαύρη μπογιά «ΕΞΩ ΟΙ ΛΑΘΡΟ!» Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι!
