Ο Διονύσιος Σολωμός είναι αυτός που «μας έδωσε τη γλώσσα που μιλάμε και που διεύρυνε τον λογοτεχνικό ορίζοντα της γλώσσας μας. (…) Αν είχαν μελετηθεί και είχαν ληφθεί υπόψη οι προτάσεις του, θα είχαμε γλιτώσει από όλες τις γλωσσικές περιπέτειες. Κατά τη γνώμη μου ο Σολωμός είναι εθνικός ποιητής, ακριβώς επειδή έδωσε στο έθνος γλώσσα…»
“Κρύβει στα ερείπια κλαίγοντας η Λάιλα την καρδιά της. Μ΄ ένα μαχαίρι έκοψε την μαύρη της κοτσίδα, τη ράβει σταυροβελονιά στην πλουμιστή κεφίγια κι αυτά, τα δένει τρείς φορές τριγύρω στο κορμί της…”
“Άνοιξε το χέρι σου, μυρίζει ξεσηκωμός.. Κι ας μην ήρθε η άνοιξη, άνοιξε το χέρι σου, θα φυτέψουμε κόκκινα δένδρα στην θάλασσα…”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Μην ξεστήνετε ακόμη, πυκνώνει ο κόσμος και στην πύλη του φεστιβάλ τόσες γενιές συνωστίζονται στο κατώφλι της Ιστορίας…”
“Τη νύχτα κάτω απ’την ψυχή σου θα βρεις την αλήθεια και τις παντοτινές διαχωριστικές γραμμές…”
Στον Μεγαλύτερο Όλων, με την ταπεινότητα και την σεμνότητα που του αρμόζει…
Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησαν χθες, Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη, πολλοί νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία την παρουσίαση στο Πεδίον του Άρεως, στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Βιβλίου, της νέας έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Οι Άθλιοι» του Β. Ουγκώ, σε μετάφραση του Γιώργου Κοτζιούλα.
Μεγάλη απώλεια για τα γράμματα της Μακεδονίας και όλης της χώρας: Έφυγε από τη ζωή, ο σπουδαίος ποιητής και πεζογράφος Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της β’ μεταπολεμικής γενιάς.
“Φωνάζει η ντουντούκα «ούτε βήμα πίσω….αλυσίδες» κι έπαιρνες το μπράτσο του συντρόφου σου για δικό σου, κι έπαιρνες το χτύπο της καρδιάς του για δικό σου…”
