«Η λογοτεχνία τον καιρό της Παρισινής Κομμούνας» είναι ο τίτλος της νέας έκδοσης που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή» και επιμελήθηκε το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ. Αφιερωμένη «σε αυτούς τους γενναίους μαχητές της πένας, που…δεν υπολόγισαν τις επιπτώσεις της στάσης τους στους ίδιους και στο έργο τους και ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του καιρού τους».

Μέσα σε τούτο το θυελλώδες πέρασμα του χαλαστή  ανέμου που μανιάζει αλλάζοντας άρδην  τα χρώματα, τους  ήχους, τις μορφές και τις εποχές, τίποτα δεν είναι μάταιο,  θλιβερό, ασήμαντο και άσκοπο!

Οι λευκοί απέναντι τουφεκάνε με βάρδιες, οι μισοί πολεμούν, οι άλλοι μισοί χώνονται πίσω από τ’ αυτοκίνητα και πίνουν μπύρα, κυκλοφορούν με μιάν άνεση και μια βεβαιότητα πως οι μαύροι δεν μπορούν να τούς πετύχουν. Κάπου – κάπου βάζουν το μεγάφωνο τού αυτοκινήτου να φωνάζει: «αυτές οι σφαίρες είναι φτιαγμένες από λευκούς για να σκοτώνουν μαύρους»…

Να ”εκτελέσουμε” τον παλιό κόσμο….
Να ξαναφτιάξουμε την πλάση.
Ιδού το πρόβλημα…
Μην ξεφεύγετε άνθρωποι.

“Ράγισαν τα θεμέλια
με των λέξεων την ορμή
να πέσει το τρισάθλιο εποικοδόμημα
Ομπρός, να γκρεμιστεί
Ράγισαν με τις λέξεις τα θεμέλια…”

Σαν σήμερα, στις 30 του Νοέμβρη 1900, έφυγε από τη ζωή ο Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός, Όσκαρ Ουάιλντ.

“Πολιπλόκαμος Δράκοντας, με χίλια
Μύρια κεφάλια αχόρταγα, αιμοβόρα,
Και με γαμψόνυχα χέρια πληθώρα,
Που της γης εκμυζώντας τα βασίλεια
Μαραίνει τη ζωή και μες στ’ ανήλια
Τα δικά του την πάει τα κοσμοφτόρα…”

Όταν τον είδα, κατάλαβα μονομιάς πως η παρουσία του εδώ μέσα θα εσήμανε την καταστροφή μου: σοβαρός, σεμνός, αξιοπρεπής, με ένα πρόσωπο που συνδύαζε την τιμιότητα με την ικανότητα, την ταχύτητα της αντίληψης με τη νομιμοφροσύνη. Θα με υποσκέλιζε – θα μου έπαιρνε τη θέση μου…

-Τώρα να τραβηχτούμε μέχρι την Άμφισσα για να δούμε τον… κομμουνιστή, είπε δύσθυμα. Μα καλά, πώς είναι δυνατόν να είσαι φίλη με κομμουνιστές; Αυτοί είναι γραφικοί, κολλημένοι…

γιατί η ηλικία στους ήρωες και στις μεγαλοφυΐες
δεν λογαριάζεται ποτέ με μέρες και με χρόνια
παρά με αιώνες λαμπερούς και με χιλιετίες