Θανάσης Ν. Καραγιάννης – Τέσσερις απόπειρες ποίησης

Εργάτη, αγρότη, εμπρός!

Δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολή της μάχης.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για ανοχή και καθυστερήσεις.
Δεν επιτρέπονται ολιγωρίες και αδράνεια.
Ο εχθρός προχωρά ακάθεκτος…
Τι περιμένεις;
Μήπως να σε βοηθήσει ο θεός;
ή μήπως να σε σώσει κάποια κυβέρνηση;
ή μήπως ο χρόνος είναι σύμμαχός σου;
Το μάνα εξ ουρανού δεν πέφτει…

Εργάτη, αγρότη, εμπρός!
Οργανώσου και πάλεψε στα συνδικάτα!
Χωρίς αποκλεισμούς και διαχωριστικές γραμμές…
Όλοι μαζί στη μάχη.
Όλοι μαζί για τον ιερό στόχο: τη νίκη απέναντι στον εχθρό.
Τον γνωρίζεις πια, από τα τόσα που έπαθες.
Είναι πράσινος, γαλάζιος, ροζ και όλες οι αποχρώσεις αυτών των χρωμάτων.
Είναι αυτός που υπηρετεί το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση.
Αυτός που γεννάει φτώχεια και ανεργία.
Πολέμους και προσφυγιά.
Είναι ο ίδιος εχθρός σε όλο τον κόσμο.

Εργάτη, αγρότη, εμπρός!
Το χρώμα του αίματος που χύνεις είναι κόκκινο.
Κόκκινο και το χρώμα του αγώνα και της πάλης για το δίκιο σου.
Ενώσου με τους άλλους εργαζόμενους.
Ενώσου με τους μαγαζάτορες και τους άνεργους οικοδόμους.
Ενώσου με τους υπάλληλους, με τη νεολαία, τους απόμαχους της εργασίας.
Στην ένωση και στον κοινό, συντονισμένο αγώνα
κρύβεται το μυστικό της νίκης.

Εργάτη, αγρότη, εμπρός!
…για τη νίκη!
Ο ταξικός εχθρός σου σε μισεί,
γι’ αυτό και σε βασανίζει!
Εσύ, θα τον μισήσεις κάποτε;
Θα του αντεπιτεθείς;
Θα τον βάλλεις στο περθώριο της Ιστορίας;
Θα τον χώσεις στο σκουπιδότοπο της λησμονιάς;
Ποτέ δεν μπορείς μόνος σου, ποτέ ανοργάνωτα, ποτέ “άχρωμα και άγευστα”…
Πάντοτε με ομαδικό και συντροφικό πνεύμα, μπορείς.
Πάντοτε με υπομονή και επιμονή, μπορείς.
Πάντοτε με θέληση, πείσμα και πίστη στο δίκιο σου, μπορείς.

Εργάτη, αγρότη, εμπρός!
Μπορείς να τα καταφέρεις.
Τώρα ήρθε η ώρα!
Η δική σου ώρα!
Για να πάρεις τη δική σου εξουσία!

                                                      Άγ. Δημήτριος (Μπραχάμι), 9.10.2017

Οι λέξεις, οι φράσεις, οι ιδέες, τα ιδανικά

Οι λέξεις, οι φράσεις, οι ιδέες, τα ιδανικά
Τρελά χορεύουν στο μυαλό μας
Λες και αποζητάνε σκοπό και πέρασμα
Από την αφάνεια στην επιφάνεια.
Δε χωράνε στον ασκό του Αιόλου
Τον σπάνε και σκορπίζονται
Στα κεφάλια και στις ψυχές των εργατών
Αυτών που κατασκευάζουν και παράγουν
Τον πλούτο ολάκερης της Γης.
Αυτών των δημιουργών, των μικρών και μεγάλων θεών,
Των κτιστών και οικοδόμων των πάντων.

Οι λέξεις, οι φράσεις, οι ιδέες, τα ιδανικά
Ξεχύνονται στις απλωσιές της πλάσης
Στους δρόμους και στις πλατείες
Στα σχολειά της μόρφωσης και του αγώνα.
Αποζητούν δικαίωση, υπέρβαση, λύτρωση, δικαιοσύνη.
Με δάκρυ, αίμα, πόνο, αγωνία.
Εκδικιούνται για την εκμετάλλευση και τους πολέμους
Και πλέουν σε πελάγη ειρήνης, ταξικής αλληλεγγύης,
Αδερφοσύνης και συνεργασίας
Για μια Ανθρωπότη γεμάτη φως και λευτεριά! 

Οι λέξεις, οι φράσεις, οι ιδέες, τα ιδανικά
Ριζώνουν και αντιστέκονται
Παλεύουν και νικούν
Δικαιώνουν τον Άνθρωπο και την Ομάδα.
Κινούνται απειλητικά ενάντια σ’ όσους
Μέχρι σήμερα αυθαιρετούν, αδικούν, εκμεταλλεύονται
Τα παιδιά, τους αγίους, τα σύμβολα, την Ιστορία της εργατιάς.
Τέχνες και επιστήμες έρχονται στο προσκήνιο
Ουσιαστικά για πρώτη φορά
Για να υπηρετήσουν τον Άνθρωπο, τον εργαζόμενο λαό
Για να συμβάλλουν στην ευτυχία του, στην ανώδυνη και ήρεμη ζωή του.

Άγ. Δημήτριος (Μπραχάμι), 20.12.2018

Άνεργος νέος
…
Δε βρίσκει δουλειά.
Ψάχνει δουλειά.
Δεν υπάρχει δουλειά.
Δε θέλει δουλειά πείνας.
Δεν ανέχεται ανασφάλιστη δουλειά,
ακόμη και απλήρωτη δουλειά.
Αλλά, η ανάγκη τον κάνει να δέχεται
τους απάνθρωπους και πολλές φορές 
“νόμιμους” όρους του “αφεντικού”…
…
Απασχολούμενος και όχι εργαζόμενος,
με ελαστικές σχέσεις εργασίας,
με συγκεκριμένο χρόνο εργασίας
και πάλι άνεργος.
….
Μ’ ένα μεροκάματο τη βδομάδα,
με λίγα μεροκάματα το μήνα, το χρόνο, 
και δε λογίζεται άνεργος, ο άνεργος.
…
Τι περιμένει, άραγε;
Ν’ αλλάξει από μόνη της η κατάσταση;
Να τον λυπηθούν;
Ν’ αλλάξουν οι νόμοι της αγοράς;
Να βελτιωθεί ο καπιταλισμός, 
“πιεζόμενος” δήθεν από δεξιές, σοσιαλιστικές, 
κεντρώες και “αριστερές” κυβερνήσεις; 
…
Τίποτα δεν αλλάζει, άνεργε,
αν εσύ δεν αλλάξεις τα πάντα.
Όχι, φυσικά, μόνος σου.
Αλλά, μαζί με τους ομοιοπαθείς συντρόφους σου,
μη δεχόμενος το «διαίρει και βασίλευε»…

….
Με ταξική ενότητα, πάλη και συνείδηση!
Ανάτρεψε το σύστημα που σε καταδυναστεύει.
Αυτό δεν αλλάζει.
Εσύ άλλαξε.
Δεν είσαι μόνος.
Πάνω από δυο εκατομμύρια είστε στην Ελλάδα.
Ενωθείτε
και γίνετε τσουνάμι να τους πνίξετε
και να τους πάρετε την εξουσία!
Μπορείτε όλοι μαζί!
Άνεργοι, να μην είστε
ποτέ πια!

                                                         Άγ. Δημήτριος (Μπραχάμι), 26.10.2017

Αγώνας για λευτεριά

Σκιές του μπερντέ κινούνται αδέξια
Με υποκρισία και υπεροψία.
Δεν είναι οπτασίες, αλλά υπάρξεις
Τραγικές και επικίνδυνες για τους ανθρώπους
Που προσπαθούν να επιζήσουν
Όχι να ζήσουν με φαντασία και όνειρο.
Που προσπαθούν να συρθούν
Όχι να περπατήσουν με στητό το κορμί και την ψυχή τους.
Υπάρξεις υποχθόνιες και καταχθόνιες
Που μίζερα, υπονομεύουν την ευτυχία
Που χυδαία, δέχονται την κακία
Που φαύλα, κινούνται καταστροφικά
Χωρίς ηθική, χωρίς περίσκεψη, χωρίς νόηση.
Πρόκειται για αηδία, σήψη, δυσωδία
Που αποπνέεται από τους θώκους και το χρήμα
Από την ιδιοκτησία και τη δόξα
Από το ελεεινό διάκοσμο του κεφαλαίου
Αυτού του υπάνθρωπου κατασκευάσματος
Της αβύσσου και του ερέβους,
Που θα διαλυθεί, θ’ αφανισθεί, θα εξαφανισθεί
Με τον αγώνα των προλετάριων για λευτεριά.

Άγ. Δημήτριος (Μπραχάμι), 20.12.2018

Εικόνα: Έργο του χαράκτη Τάσσου