Τα γαλάζια μάτια του έκρυβαν την παγωμένη αστραπή του ατσαλιού που εμφανιζόταν όταν τον καλούσαν σε δράση, ιδιαίτερα σε δύσκολες περιστάσεις…Και, παρότι τα λιονταρίσια χαρακτηριστικά του ήταν εκεί, δεν του έλειπε μια κάποια τρυφερότητα, ένα ίχνος γυναικείων χαρακτηριστικών που μαρτυρούσε τη συναισθηματική του φύση…
Ένας μεγάλος ποιητής είναι πρώτ’ απ’ όλα ένας μεγάλος Νους. Και μία μεγάλη Αρετή. Ο Κάλβος ήταν όλα τούτα και σε πρώτο βαθμό. Αγάπησε με πάθος τους πολεμάρχους, τραγούδησε τους ηρωισμούς των στεριάς και πελάγου, έκλαψε με τις ατυχίες τους και μίσησε, όσο κανένας άλλος τα δυο μαύρα στίγματα κάθε ιερού αγώνα: τους ντόπιους «προδότες» και τους ξένους «προστάτες».
“Πτωχή, πλην τίμια Ελλάς Τα συλλογιέσαι και γελάς Είσαι το θύμα…”
“…ΕΣΣΔ, στο γιγάντιο σου κορμό κυλάει ανοίξεων οργασμός κ’ είσαι τραγούδι κ’ είσαι φως στης εργατιάς το στόμα — πλάθεις μαζί και πλάθεσαι, σου φέγγει ο Σοσιαλισμός κ’ η ελπίδα η πανανθρώπινη σου ανθοβολάει το χώμα…”
“Περισσότερο από τη βία το ψέμα είναι εκείνο που σηκώνει σαν Άτλας τα συμφέροντα. Γιατί ενώ στη βία του άλλου μπορείς ίσως ν’ αντιτάξεις τη βία τη δική σου, στο ψέμα μνέσκεις καταευχαριστημένος και μάπας «εκατονταπενηντάχρονος»”
“Γιορτές πλησιάζουν! Παντού ηχούνε μουσικές Φωταγωγία. Σε κάποιους μοιάζουν Μέρες με πόνο της ψυχής Κι υποκρισία…”
“Εκεί που σβήνει το φεγγάρι, ένα παιδί αιμορραγεί, Χριστέ μου, κάνε μου τη χάρη, να γιάνεις τούτη την πληγή…”
Ο σπουδαίος Γάλλος κομμουνιστής ποιητής και πεζογράφος ενοχλούσε και φόβιζε στη ζωή και εξακολουθεί να ενοχλεί και να φοβίζει μετά το θάνατο, με το έργο του, όσους πραγματικά πρέπει να φοβούνται…
Στην άλλη πλευρά είχε ανηφόρα και σπρώξιμο και ξανά σκαρφάλωμα. Ο ήλιος έκαιγε και ο ιδρώτας κυλούσε ποτάμι σ’ αυτό το δύσκολο σκαρφάλωμα. Πουθενά δεν μαυρίζεις τόσο όσο στα βουνά τον χειμώνα. Ούτε πεινάς τόσο. Ούτε διψάς τόσο!…βγάλαμε τα σκούρα, στο χρώμα του κεχριμπαριού, γυαλιά και αντικρίσαμε έναν φωτεινό, νέο κόσμο.
“Σκέψου και ψάξε να βρεις τις αιτίες που σ’ έκαναν ο καθημερινός να γίνεσαι της ελπίδας προσκυνητής και όχι κυρίαρχός της…”
