Η παρακαταθήκη του Βαγγέλη Μπούτα

Δεν θα τον ξαναδούμε με το πανωφόρι ριγμένο στις πλάτες να «οργώνει» με τα ταξικά του αδέλφια τους κάμπους του αγώνα. Δεν θ’ ξανακούσουμε τα θυμόσοφα λόγια του, εκεί που ζει κι ανασαίνει ο εργάτης της γης, στο χωράφι, στο καφενείο στην πλατεία του χωριού, στα μπλόκα της αγροτιάς, στα μετερίζια της οργανωμένης ζωής και δράσης.

Ο Βαγγέλης Μπούτας έφυγε από τη ζωή. Ένας ωραίος άνθρωπος, λαϊκός αγωνιστής και άξιος ηγέτης της αγροτιάς, ένας  φλογερός πατριώτης και ιδεολόγος κομμουνιστής. Μαχητής των οραμάτων και της καθημερινής πράξης. Ένθερμος υπερασπιστής του δίκιου των καταπιεσμένων του θεσσαλικού  κάμπου, της πατρίδας και του κόσμου ολόκληρου. Ορκισμένος εχθρός αυτών που κλέβουν απ’ τον αγρότη και τον εργάτη το ψωμί, τον πλούτο που με τον ιδρώτα τους παράγουν και τους καταδικάζουν να ζουν με ψίχουλα.

Χωρίς να επιδιώκει να δίνει μαθήματα στους άλλους, ο Βαγγέλης Μπούτας με τον τρόπο που πορεύτηκε έδειξε πώς ζει ο άνθρωπος όταν η ζωή του έχει νόημα και σκοπό. Και «έφυγε» ακριβώς όπως έζησε, όπως ζει και πορεύεται ένας ανυποχώρητος μαχητής του καλού και του δίκιου: Με όρθιο ανάστημα.

Γεννημένος τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, ο Βαγγέλης Μπούτας πήρε και κράτησε επάξια τη σκυτάλη του αγώνα από τη γενιά της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, απ’ όσους και όσες έπεσαν ή επέζησαν πολεμώντας με το όπλο τον φασίστα καταχτητή, τους ντόπιους συνεργάτες του και τους συμμάχους τους, γέμισαν τα ξερονήσια της εξορίας και τις φυλακές, στάθηκαν με περηφάνια όρθιοι μπροστά στις κάνες των εκτελεστικών αποσπασμάτων, για μια Ελλάδα ελεύθερη και ανεξάρτητη, για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο Βαγγέλης Μπούτας στάθηκε αληθινό παλικάρι στην καθημερινή σκληρή αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο, υπερασπιζόμενος τις μεγάλες πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, συμβάλλοντας αποφασιστικά να μείνει ανοιχτός και να πλατύνει ο δρόμος του αγώνα για τα δίκια της τάξης του και του λαού· ο δρόμος που πορεύονται σήμερα οι νεότερες γενιές αγωνιστών.

Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν δεν θα τον ξεχάσουν όσο ζουν. Κι όσοι συμπορεύτηκαν μαζί του στον ίδιο δρόμο θα θυμούνται την περήφανη περπατησιά του. Για όλους όσους συνεχίζουν στα βήματά του, αλλά και για όσους βρεθούν στο μέλλον στον ίδιο δρόμο, η στάση ζωής του Βαγγέλη Μπούτα αποτελεί διαχρονική, πολύτιμη παρακαταθήκη και συμπυκνώνεται στα παρακάτω δικά του λόγια:

«Σε κάθε χωριό να φτιάξουμε αγροτικό σύλλογο. Σε κάθε νομό να φτιάξουμε ομοσπονδίες. Και ν’ ασχοληθούμε απ’ το δρόμο που δε μπορούμε να πάμε στο χωράφι, απ’ το μικρότερο έργο, απ’ το σχολείο που δεν έχει δάσκαλο, απ’ το νοσοκομείο που δεν έχει γιατρό και φάρμακα, μέχρι τα μεγάλα προβλήματα. Άρα οργάνωση, ενότητα με βάση τα συμφέροντά μας, κοινή συμμαχία με τους εργαζόμενους και αγώνας. Αγώνας ανυποχώρητος μέχρι να φτάσουμε αυτό που παράγουμε να το κάνουμε εμείς κουμάντο».